Τι κι αν έχει λιακάδα;
Εγώ τα πρωινά δεν είμαι εδώ.

Άμα δείτε κάποιο βράδυ περισσότερο φως
απ’ αυτό που ρίχνει η λάμπα του δρόμου,
χτυπήστε μου απαλά την πόρτα, να βγω.

Έχω καιρό να πιω καφέ την ώρα που τυπώνονται οι εφημερίδες.

και μου 'λειψε η μυρωδιά απ’ αυτό το μελάνι
που εντυπώνεται πιο βαθειά και από ένα τατουάζ στο μπράτσο,
πιο ανεξίτηλα κι από ένα “μείνε” την ώρα των αποχωρισμών...
.
.
.
.
.
.

29 Comments:

  1. Aggelos Spyrou said...
    :)

    Όμορφο...

    :)

    Μου εντυπώθηκε πιο βαθειά κι από το "φύγε" του βίαιου αποχωρισμού...
    antinetrino said...
    Ετσι, ε?
    ........
    Ανώνυμος said...
    τοσο ωραιο που μεχρι κι εμενα που δεν ειμαι πρωινος τύπος -μακράν- με βάλατε σε σκέψεις.. τι ώρα τυπώνονται οι εφημερίδες είπαμε;
    manetarius said...
    ...πραγματικά... με έχετε κάνει να ανησυχώ...!
    Θέλετε να αλλάξω πάλι τους κωδικούς να μπείτε να μου κάνετε λίμπα το βλογ μου; ζητήστε μου ότι θέλετε..(μην το παραχέσετε όμως) αρκεί να επιστρέψετε ξανα στα παλιά καλά σπλάτερ παρανοϊκά ποστ σας!
    tovenito said...
    τοκ τοκ. χτυπάω την πόρτα.
    όχι δεν είδα φως και μπήκα.
    είναι αυτά τα ανεξίτηλα που χαράσσονται βαθιά που με έκαναν να χτυπήσω.
    και αναρωτιέμαι αν είναι μελάνι ή μελανιές
    One Happy Dot said...
    Ελα κύριε Spy...ελα ντε που σου λεω! Ο καφές ψήνεται, στο τοστάκι έλιωσε το τυράκι και η πρώτη εφημερίδα της ημέρας σε περιμένει. Μόνο πρόσεχε τα δάχτυλα σου μη λερωθούν από το φρέσκο μελάνι ναι? Γιατί το μελάνι είναι δύκολος λεκές και δεν βγαίνει εύκολα...
    b|a|s|n\i/a said...
    apos said...
    Για τον καφέ, κάτι μπορώ να κάνω.
    Για την εφημερίδα με το ζεστό μελάνι, επίσης πολλά μπορώ να κάνω.

    Για το φως, το βραδινό, κάτι μπορώ να σκεφτώ.

    Για τα «φύγε» του αποχωρισμού, σηκώνω τα χέρια ψηλά.
    Ανώνυμος said...
    Θρίλερ.
    Πίσω από τη λάμπα της ΔΕΗ σας κοιτάζει η γνωστή πυγολαμπίδα.
    Φυλαχτείτε, το μελάνι και το φως καμιά φορά καίνε. Ιδίως τα χαράματα.
    thamnos said...
    Δεν το πιάνω το νόημα, μάλλον...

    αλλά θυμήθηκα την φάση στην Ομόνοια μαζί με τον "ωραίο" να πέρνουμε τις πρώτες εφημερίδες, να μας κάνουν καμάκι τα "στάκια" και να κάνουμε τηλεφωνικές φάρσες... έλα μάνα ο γίος σου από το καράβι είμαι... ω, ρε γλέντια.

    Δυστυχώς ανεπιστρεπτή.
    neni said...
    Τα πρωινά δεν είσαι εδώ γιατί τα βράδια ξημερώνεσαι.Εγώ και φως να δω,δεν θα σας ενοχλήσω.
    Ανώνυμος said...
    Μου άρεσε πολύ η εικόνα που βάλατε...
    My... head feels like that sometimes... :)
    Eric Draven said...
    Είστε σε κακή διάθεση ή είναι ιδέα μου? Ελάτε τώρα...σκεφτείτε τα 20.000 ευρώ που μου ζητήσατε και που με μεγάλη μου χαρά θα σας δανείσω (με ένα "συμπαθητικό" επιτόκιο της τάξεως του 18% την ημέρα) και το χαμόγελο θα επιστρέψει αμέσως στα χείλη σας!!
    Ο άλλος said...
    Εγώ θέλω το φως μου , γι αυτό αγαπάω νύχτα.
    Με το μελάνι λέω να βάψω τα "μείνε"
    βιολιστης στη στεγη said...
    Σκέψεις μαύρες.
    Ευδιάκριτες.
    Με υπόστιφη γεύση.
    Και πικρή μυρουδιά.
    Σαν τα απελπισμένα "μείνε" των αποχωρισμών.
    Το μαύρο είναι το χρώμα σας, τελικά...
    Katerina said...
    geia
    Ανώνυμος said...
    ανοιγω τα μπαντζουρια του σπιτιου μου κατα τις 3 το πρωι να πάρει αερα το σπιτι, βγαινω στο μπαλκόνι κ κάνω μερικα τσιγαρα απολαμβάνοντας την ησυχια κ χαζευοντας τον ουρανο, όσο κρύο κι αν εχει...κάθε σ/κ που είμαι σπίτι δεν τολμαω να ανοιξω και να δω τον ηλιο. απογοητευομαι κ μόνο με την ιδεα οτι εχει καλο καιρο, ο κόσμος παει για καφε, για βολτα, ειναι με αυτους που αγαπαει...μόνο τη νυχτα μπορω να αντεξω. Λατρευω το ξημερωμα, την ηρεμια του, την αισιοδοξια του... Για να το βλέπω έγινε κατι που με κράτησε ξυπνια. Αν ήταν καλο, απλα συνεχιζεται. Αν ήταν άσχημο, ξημερωνει μια καινουρια μερα και ισως μπορεσω να το ξεπερασω, ενα βημα τη φορα...
    ola kala said...
    η μυρωδια της πρωινης υγρασιας!
    την προτιμω!
    Spy said...
    Aggelos Spyrou:
    Και τώρα είναι καλό αυτό;
    :)


    antinetrino:
    Έτσι και χειρότερα.


    deadend mind:
    Γιατί; Ποιός είναι πρωινός τύπος;
    Στις 3 τα χαράματα τυπώνονται οι εφημερίδες.


    manetarius:
    Δεν θέλω να σας ζητήσω κάτι καλό μου μανιτάρι. Απλά όπως εξήγησα και στο προηγούμενο ποστ, δεν είναι κάθε μέρα του Αη-Γιαννιού.
    Spy said...
    tovene592:
    Είστε εξαιρετικά ευγενής που χτυπήσατε πριν μπείτε. Θα μπορούσα λόγου χάρη να είμαι με το βρακί στο μπάνιο.
    Συνεχίστε να αναρωτιέστε.
    Ίσως με βοηθήσετε κι εμένα.


    One Happy Dot:
    Δεν σας αναγνωρίζω πια.
    Κάτι στην αρχή το βλογ σας με τις κουμπότρυπες, κάτι ο ενικός σας τώρα.
    Πάει ο σεβασμός στους μεγαλύτεροι...


    b|a|s|n\i/a:
    Να μας εξοντώσετε θέλετε κι εσείς μεσημεριάτικα;


    apos:
    Ωραία. Άμα το επαναλάβετε 20 φορές (αυτό με τα χέρια) είναι καλή καθημερινή γυμναστική.
    ο αποτέτοιος said...
    τι και αν έχει λιακάδα;
    εσύ τα πρωινά δεν είσαι εδώ

    άμα δω κάποιο βράδυ περισσότερο φως
    από αυτό που ρίχνει η λάμπα του δρόμου,
    θα σου χτυπήσω δυνατά την πόρτα, να βγεις.

    θα φτιάξω ζεστό καφέ να τον πιούμε παρέα έχοντας για μουσική τους ήχους που κάνει η μηχανή εκτύπωσης.

    και αν και δεν έχω τατουάζ στο μπράτσο να σου το δείξω,
    και αν και δεν ξέρω να προφέρω αυτό το μείνε,

    θα σου φέρω για παρέα το πολύχρωμο μελάνι της αυγής

    αν και ούτε αυτό είναι δικό μου

    αλλά θα σου το προσφέρω
    θα είναι όλο δικό σου
    για πάρτη σου
    Spy said...
    theorema:
    Όχι καμιά φορά.
    Πάντα.


    thamnos:
    Ε, εντάξει. Κι εγώ το θυμάμαι.
    Πρόπερσι δεν ήταν;
    Που είμασταν 25;
    (ετών)


    neni:
    Και μια νοσκόμα το ίδιο μου είχε πει κάποτε σε κάποιο νοσοκομείο και κόντεψα να τινάξω τα πέταλα, πριν πάρει χαμπάρι πως δεν αστειευόμουν...


    Lilith:
    Μόνο sometimes;
    Είστε πολύ τυχερή.
    wert01gf said...
    Αυτοί οι αποχωρισμοί.. όσο και να τους περιγράφεις νομίζεις ότι η λέξη από μόνη της τα λέει όλα. Κι αυτό το "μείνε" μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο συναισθημάτων.. Να πω την αλήθεια, το μελάνι δεν κατάλαβα πως και γιατί σας έχει σημαδέψει τόσο.
    Spy said...
    Eric Draven:
    Είστε πολύ κιμπάρης άντρας τελικά...


    Ο άλλος:
    Εσείς φίλε μου έχετε βάψει τόσες πολλές όμορφες λέξεις μέχρι τώρα, που πραγματικά αναρωτιέμαι αν σας έχει μείνει κι άλλο μελάνι...


    βιολιστής στη στέγη:
    Είναι καλή μου, είναι.
    Αλλά θυμηθείτε πως το μαύρο
    "δεν είναι μαύρο", κατά βάθος...


    ocean soul:
    Λογοδιάρροια σας έπιασε;
    Ανώνυμος said...
    το ηξερα οτι επρεπε να γινω τυπογραφος!
    Spy said...
    ranik:
    Είναι αξιοθαύμαστο το να μπορεί κανείς να διακρίνει αισιοδοξία, μέσα σε τόσο μαύρο, σε τόση νύχτα.


    ola kala:
    Γιατί; Σαλιγκάρι είστε;


    ο αποτέτοιος:
    ... ... ...
    ... ... ...
    ... ... ...
    (πραγματικά με συγκινήσατε, πραγματικά)


    wert01gf:
    Ξέρετε εσείς κανέναν που τελικά να μην τον σημαδεύει; Κάποια μορφή του, κάποιο αποτέλεσμά του, έχει σίγουρα σημαδέψει όλους μας κάποτε.
    Valisia said...
    Είναι άγρια η ώρα αυτή η πρωινή.Πιστέψτε με και μένα.
    Εκτός κι αν έχεις συντροφιά.
    ola kala said...
    ........................
    :-)
    Spy said...
    @ Valisia:
    Το ξέρω.
    Πιστέψτε με.


    @ ola kala:
    Καλύτερα δεν θα μπορούσατε να τα πείτε!
    :)

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy