Μια παλιά τρακαρισμένη λιμουζίνα ήρθε και με πήρε.
Φρέναρε απότομα μπροστά στο σπίτι μου, άνοιξα την πόρτα, μπήκα μέσα, φύγαμε. Χωρίς πολλά πολλά. Στη θέση του οδηγού δεν έβλεπα ποιός ήταν. Όχι βέβαια για κάποιον περίεργο λόγο, απλά κοιτούσα μόνο έξω.

Σταμάτησε σε ένα ξεχαρβαλωμένο περίπτερο στην παραλιακή. Ο οδηγός βγήκε, πήρε κάτι, ξαναγύρισε. Χωρίς να με κοιτάξει μου πέταξε στη μούρη ένα πακέτο τσιγάρα. «Κάπνισε» μου είπε ξερά. Κάπνισα.

Μετά σταμάτησε έξω από ένα σπίτι που φάνηκε κάπως οικείο. Βγήκε πάλι. Πάτησε ένα κουδούνι, το προτελευταίο από πάνω. Σε λίγο κατέβηκε η ανηψιά μου, μπήκε μέσα στη λιμουζίνα, της έδωσα όλα τα παιχνίδια μου από τον πόλεμο, που παραδόξως βρήκα στο δίπλα κάθισμα, κι ένα ζεστό φιλί στο κούτελο. Έφυγε χαμογελώντας.

Δεν απόρησα ούτε για μια στιγμή. Αυτός φαινόταν να ξέρει καλά τι κάνει, κι εγώ αισθανόμουν μια ζεστή σιγουριά. Χάζευα μόνο τα χαλασμένα φώτα του δήμου που τρεμοπαίζανε σε κάτι καχεκτικές κολώνες, καθώς απομακρυνόμασταν. Η θάλασσα στο πλάι έκανε θόρυβο. Κόντευα να αποκοιμηθώ.

Σταμάτησε πάλι με ένα ακόμα πιο απότομο φρενάρισμα, που μ’ έφερε να ερωτοτροπώ με το προσκέφαλό του. Γύρισε αποτομα προς τα πίσω και μου έριξε μια δυνατή μπουνιά στα δόντια. Έφτυσα λίγο αίμα, αλλά επάνω μου, όχι στο κάθισμα, για να μη φάω κι άλλο ξύλο. Το έκρυψα κάτω από το μανίκι μου.

Στα λιμανάκια ακριβώς τελείωσε η βενζίνη. Περίεργο. Η λιμουζίνα σύρθηκε μέχρι την άκρη του χωματόδρομου και σταμάτησε απαλά αυτή τη φορά μέσα στο μισοσκόταδο. Εκείνος βγήκε. Μου άνοιξε την πόρτα και περίμενε. Εγώ έδεσα καλύτερα τον κόμπο της γραβάτας μου, σαν να ‘παιζε ρόλο πως θα με δούνε, κι έσβησα ένα ακόμα τσιγάρο στο ξερό χώμα.

«Μέχρι εδώ» είπε ξερά.

«Ξέρω» αποκρίθηκα πράος, προσποιούμενος πως ήξερα.

«Τώρα πρέπει να πετάξεις» διέταξε.

«ΞΕΡΩ!» φώναξα. Ψέμματα.

Στο διάολο κι οι οδηγίες χρήσεως! Τσαλάκωσα το χαρτί αλλά το έβαλα στη μέσα τσέπη του μπουφάν μου, τέτοιος ήρωας υπήρξα. Πλησιάσαμε και οι δύο αθόρυβα στην άκρη των βράχων. Τον χτύπησα απαλά στην πλάτη σαν να τον χαιρετούσα. Εκείνος, αλύγιστος, έγειρε μπροστά κι έπεσε κατακόρυφα στο αχανές μαύρο. Σε λίγο διαμελίστηκε με κρότο κάτω χαμηλά, σαν να μου έδειχνε την απόσταση.

«Πάμε» είπα από μέσα μου,
και πέταξα πάνω απο ένα τεράστιο ποίημα.


.
.
.
.
.
.

41 Comments:

  1. Ανώνυμος said...
    εκείνο που ποτέ δεν κατάλαβα είναι γιατί πάντα πρέπει να "φεύγουμε" με γραβάτες...

    και ειδικά όταν μας φτιάχνει τον κόμπο άλλος

    ωραίο ποστ Spy , η επιτομή της αισιοδοξίας
    Spy said...
    Ματαιοδοξία vs Αισιοδοξία
    Ανώνυμος said...
    το να πετάξεις είναι σαν το κολύμπι στα βαθιά...σε καμία από τις 2 περιπτώσεις δεν... "πιάνουν" οι οδηγίες χρήσεως!
    sadcharlotte said...
    εχετε αρχισει και με τρομαζετε...
    υ.γ. δεν νομιζω πως πρεπει να με ξαναμαλωσετε για το ονομα μου... ποστ αυτοκτονιας δεν εχω γραψω ακομα οποτε...
    manetarius said...
    ...διάβασα με αγωνία μέχρι το τέλος μήπως και δικαιωθώ... μήπως και δω οτι πετάξατε πάνω από καμιά θάλασσα παστίτσιου αλλά εσείς προτιμήσατε το ποίημα του...Κίπλινγκ!

    (μα τι πεζότης!)
    next_day said...
    Σημασία δεν έχει ο γκρεμός που θα βρεθείς..αρκεί στο τέλος να σας περιμένουν όμορφα μωβ λουλούδια....
    proletarian said...
    Είστε πραγματικά τυχερός κ.Spy που μπορείτε και πετάτε πάνω από ποιήματα, και μάλιστα τεράστια. Οι οδηγίες χρήσεως γι’ αυτό, όπως γνωρίζετε, είναι μάλλον ανώφελες...ή μπορείς ή δεν μπορείς. Εσείς, όπως φαίνεται, μπορείτε ( αφού το λετε κιόλας ;-) ), οι υπόλοιποι απλά απολαμβάνουμε τα ταξίδια που μας πάτε.

    Ματαιόδοξοι, άλλοι λίγο άλλοι πολύ, είμαστε όλοι. Πραγματικά αισιόδοξοι, πόσοι είμαστε; Ελάχιστοι; Μάλλον. (Πολύ αισιόδοξο αυτό, ε;)
    thamnos said...
    The Flying Spy...
    Ανώνυμος said...
    αντε να πεις απο μέσα σου "πάμε" και να πέσεις και τελικα να πεταξεις, όταν τοσοι πριν απο σενα επεσαν και γκρεμοτσακιστηκαν..
    tovenito said...
    μπορώ να πετάξω κι εγώ μαζί σας;
    δεν θα σας ενοχλώ.
    K@terin@ said...
    μάλλον αίσιοδοξο θα το θεωρήσω , καταφέρατε να ανοίξετε τα φτερά σας και να πετάξετε ..


    Υ.Γ. αυτό το τσιγάρο πρέπει να έχει θέση σε κάθε σας post ? Έτσι μια απορία να την έχουμε !!
    wert01gf said...
    Γαμώτο! Τέλειο.
    Tzeve said...
    το αγαπημένο μου τραγούδι πιτσιρίκος που το έπαιζα και στην κιθάρα...ήταν το "ένα όμορφο αμάξι"...

    ξέρεις τα 2 άλογα...κτλ..κτλ...

    να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω...κτλ..κτλ...
    Ανώνυμος said...
    Τι στο διάολο!Αυτές τις λίμο δεν τις πιάνει ποτέ λάστιχο;

    Σελιτσάνος.
    Ανώνυμος said...
    Πάλι έχω απορία...
    Συγνώμη...
    Ο άλλος γιατί γκρεμοτσακίστηκε ενώ εσείς πετάξατε πάνω από ένα τεράστιο ποίημα ( whatever that means...) :)
    Συγχωρέστε με, αλλά αυτές τις μέρες είμαι λίγο κουρασμένη και δυσκολεύομαι λίγο με τα σουρρεαλιστικά σας... :)
    Spy said...
    @ chichipiru:
    E, άμα ήταν έτσι όλοι οι καθηγητές κολύμβησης θα ήταν άνεργοι.


    @ curiouscharlotte:
    Θα συνεχίσω να σας μαλώνω διότι:
    α) Στου κυρίου κ.κ.μοίρη πάτε "χωρίς τη γκρι ζακέτα σας" όπως χαρακτηριστικά σας είχε γράψει και ζηλεύω.
    β) Ποστ αυτοκτονίας ούτε εγώ έχω γράψει. Το συγκεκριμένο σφίζει από αισιοδοξία. Άλλο που εσείς τα βλέπετε όλα μαύρα (άντε, μπλε σκούρο...)
    γ) Ακόμα κι αν είχατε δίκιο, ποιός θα μας σώσει; Αν είμαι μαύρος εγώ κι φέρνει κι ο καθένας τη μαυρίλα του μαζί ως δώρο επίσκεψης, την βάψαμε ομαδικώς εδώ μέσα.
    (πω, πω... πάρλα...)


    @ manetarius:
    Αυτό το "πεζότης" τι ακριβώς μέρος του λόγου είναι; Απαρέμφατο;


    @ next_day:
    Κοιτάξτε να δείτε (!)
    Άμα τα λουλούδια που λέτε έχουν φυτρώσει πάνω σε κανέναν ξερόβραχο, δεν είναι και τόσο ρομαντικά τα πράγματα...
    Spy said...
    @ bafana:
    Το αν μπορώ θα το δούμε στο τέλος.
    Στην προσγείωση.


    @ thamnos:
    (ωραίος τίτλος για ποστ! thanx)


    @ deadend mind:
    Που τους είδατε τους πολλοί καλέ;
    Άλλος ένας ήσαντε.


    @ chichipiru:
    Μα τι λέτε; Ελεύθερα!
    (ύπτιο ξέρετε;)
    Spy said...
    @ K@terin@:
    "Δεν υπάρχουν παθητικοί καπνιστές.
    Μόνο αντιπαθητικοί αντικαπνιστές."
    (άλλος το 'πε, αλλά μου άρεσε)


    @ wert01gf:
    Να πάρει ο διάολος!


    @ Λασπολόγος:
    "το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο
    όπως τα όνειρα που έκανα παιδί,
    το άλλο τ' άλογο να είναι..."
    (δεν το συνεχίζω γιατί θα μου πετάξουνε κανένα σχόλιο στο κεφάλι)


    @ Σελιτσάνος:
    Είναι σαν του Τζέημς. Και να τις πιάσει, το ξαναφουσκώνουν μόνες τους.


    @ chichipiru:
    Ήταν cyborg!
    Ενώ εγώ είμαι ο Houlk!
    (άμα σας τα εξηγούσαμε όλα δεν θα ήταν πλέον σουρρεαλιστικά...)
    Ανώνυμος said...
    Καλά έκανε κι έφυγε αυτός ο άλλος. Πολύ προβοκάτορας του εαυτού σας μου 'κανε...Τώρα που σας άφησε άοπλο πάνω απ' την πόλη, τουλάχιστον σας άφησε και τα τσιγάρα;

    (Θυμήστε μου μια Κυριακή που θα ευκαιρούμε να συντάξουμε το Πρωτόκολλο επιδότησης καπνίσματος)
    Ανώνυμος said...
    ο καθηγητής κολύμβησης έμεινε μες τη λιμουζίνα.. εγώ θα σας τα λέω όλα; άσε που αυτοί είναι για τις πισίνες... όχι για τα ανοιχτά...;)
    thamnos said...
    H πηγή έμπνευσης...

    cocktail...the flying Dutchman

    1.5oz gin

    dash triple sec

    lime

    Stir over ice cubes in a small highball glass. Squeeze a lime wedge over drink and drop into the drink.
    Mara Lisha said...
    Καλά αποχωρίστηκες και τα παιχνίδια;
    Οι μελλοθάνατοι διεκδικούν δεν γίνονται δότες!
    neuclone said...
    Το χειρότερο:

    Ο οδηγός της λίμο
    ήταν ένα emo.
    neni said...
    Σίγουρα ο οδηγός ξέρατε ποιος είναι,δεν σας πιστεύω ότι κοιτούσατε αδιάφορα έξω.Πιστεύω μάλιστα εσείς ότι τον διατάξατε να σας αγοράσει τσιγάρα.Φυσικά,τα καπνίσατε όλα μόνος σας.Η ανηψιά μου για μένα μεταφράζετε σαν μια μικρή ίσως αθώα παιδική αγάπη σας.Το φιλί στο κούτελο τα λέει όλα,τα παιχνίδια από τον πόλεμο,μια μάχη που χάσατε αλλά νιώθετε κερδισμένος.Να συνεχίσω,θα το αντέξετε;;
    Spy said...
    @ agiogditissa:
    Δεν χρειάστηκε. Είχα καπνίσει όσα μου χρειάζονταν.
    (ποιός ευκαιρεί την Κυριακή;)


    @ chichipiru:
    Μα θα με τρελάνετε; Άλλο ποστ διαβάζατε; Κανείς δεν έμεινε στη λιμουζίνα!


    @ thamnos:
    Στα αγγλικά το... εμπνευστήκατε;
    Spy said...
    @ Mara Lisha:
    Οι μελλοθάνατοι;
    Για ποιόν μιλάτε;


    @ neuclone:
    Ε, ναι.
    Αυτό δεν αντέχεται.


    @ neni:
    Άμα τα καταφέρετε τόσο καλά και στη συνέχεια θα το αντέξω.
    ο αποτέτοιος said...
    ωραία πήγε αυτό το πέταγμα..

    (του τη σκάσατε δηλαδή του οδηγού)
    neni said...
    Ήσουν αποφασισμένος,με κλειστά μάτια προσπαθούσες να ταξιδέψεις το μυαλό.Εκείνος δεν σε χτύπησε,ο πόνος μέσα σου σε έκανε να πιστέψεις πως έτρεχε αίμα από το στόμα σου και με το χέρι σου σχεδόν μηχανικά το έκλεισες.Η διαδρομή τελείωσε.Εσύ και εκείνος ήρθατε αντιμέτωποι.Πρόσωπο με πρόσωπο.Το ξέρεις ότι είχε δίκαιο.Αμηχανία,φτιάχνεις την γραβάτα σου δήθεν,τα χέρια σου θες να απασχολήσεις για να μην τον αρπάξεις από το λαιμό."Παίζει"και να τον έπιασες και από τον λαιμό.
    Την καλησπέρα μου.
    So_Far said...
    Σ' αυτό το ραντεβού δεν αργεί κανείς .. δυστυχώς είναι όλοι συνεπείς
    Ανώνυμος said...
    Μου αρέσει έτσι όπως το θέσατε. Ένας sir δεν μπορεί παρά να πετάξει μόνο πάνω από ένα ποιήμα.
    Καλημέρα σας.
    manetarius said...
    ... θα σε γελάσω...δεν ήμουν ποτέ καλή στη γραμματική... στα οικοκυρικά όμωωως...φύσαγα!!!
    (μας μάθαιναν συνταγές..μμμ..)
    Ο άλλος said...
    Τέτοιος ήρωας υπήρξα...Μα τώρα θα γίνω αυτός που θα πετά πάνω από ένα ποίημα. Να θυμάμαι μόνο σε ποιά τσέπη έχω τα τσαλακωμένο χαρτάκι. Έχει σημασία. Με τη μνήμη μπορείς να κάνεις θαύματα...
    thamnos said...
    nai
    b|a|s|n\i/a said...
    αφήνουμε το πριν (που πάντα θα έχουμε τα σημάδια του πάνω μας) και πετάμε στο μετά.

    η λίμο δεν είχε τζαμάκι διαχωριστικό στο εσωτερικό;

    πεζότης, -τητος
    ουσιαστικό. καθαρεύουσα της λέξεως πεζότητα, -τητας
    Kleine wolke said...
    Υπέροχο.
    Ανώνυμος said...
    Κάτι σαν τα φτερά του έρωτα.
    Μόνο που εκείνος βουτούσε από ψηλά βιομηχανικά κτίρια και προσγειωνόταν σε καταγώγια δίπλα στην γυναίκα-παγίδα και στον αλαφιασμένο Κέιβ.

    Δεν ξέρω ποιο είναι το καλύτερο.
    Talisker said...
    Λατρευω αυτη την αυτοματου τυπου γραφη.
    Οχι η παθητικη σταση δεν με ξαφνιασε.
    (με το αλλο ματι διαβαζω το πρωτο σχολιο του κυριου ΚΚΜοιρη και γελαω:)
    Δεν με ξαφνιασε λοιπον αυτη η παθητικη σταση και η αισθηση σιγουριας.
    Το τελος ειναι προδιαγεγραμμενο
    και οι πιο υψηλες πτησεις
    ..ειναι μεσα απο ενα ποιημα πτωσης.

    Eχω κανει ενα παρομοιο ταξιδι μεσα απο μια γονδολα. Οι γονδολες ειναι για μενα οτι για σας ..οι λιμουζινες.

    Υπεροχο κυριε Spy!
    Spy said...
    @ αποτέτοιος:
    (η προσγείωση θα δείξει...)


    @ neni:
    ! ! ! ! ! ! ! !


    @ so_far:
    Ναι που να πάρει ο διάολος!


    @ MpinelikoMistress:
    Καλά, μην το λέτε.
    Αυτό βρέθηκε μπροστά μου εκείνη την ώρα.
    (έχω πετάξει και πάνω απο χειρότερα)
    Spy said...
    @ manetarius:
    Τους αγράμματοι αναγνώστες μου, μέσα...


    @ ο άλλος:
    Στο επόμενο θα δείτε καλύτερα ακόμα τι ήρωας υπήρξα...


    @ thamnos:
    Entaksei.


    @ b|a|s|n\i/a:
    Δεν είχε. Ήταν παλιάς κοπής.
    (ελπίζω η γραμματικές υποδείξεις να ήταν για το μανιτάρι, αλλιώς θα παρεξηγηθώ)
    Spy said...
    @ Kleine wolke:
    Χάλια ήταν, αλλά σας ευχαριστώ για το κουράγιο.


    @ theorema:
    Ε, δεν θα με συγκρίνετε και με τον Βέντερς... Έλεος!
    (εγώ είμαι καλύτερος)
    :)


    @ talisker:
    Η vs Ω.
    (ένα γράμμα τις χωρίζει. τις λέξεις)
    Kwlogria said...
    Σαν όνειρο ήταν!

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy