Κάθομαι και σε κοιτάζω έτσι όπως μεγαλώνεις και χαμογελάω.

Το βλέμα μου λίγο πιο πάνω από την οθόνη που με κρύβει, ευθυγραμμίζεται με τα μελλούμενα, που καλά κρυμένα και προφυλαγμένα, μεγαλώνουν στην κοιλιά σου. Εσύ νομίζεις φυσικά, πως κάθομαι με τις ώρες στο internet και χαζεύω αηδίες δεξιά κι αριστερά. Καλύτερα.

Καμιά φορά κάνω πως πληκτρολογώ κιόλας, ενώ στην ουσία γράφω “xc%&#)pfp8r hduw 0uh -3d8h hx-ui@%r48o7gh 43%#)+@*7807” σε άδεια φακελάκια στο desktop μου, για να νομίζεις ότι γράφω περισπούδαστα κείμενα και συνταρακτικά ποστ, και να με αφήνεις ανενόχλητο. Έτσι εγώ ευθυγραμμίζω την άκρη της οθόνης, ώστε να μη χρειάζεται να κουνάω το κεφάλι μου και με καταλαβαίνεις, και γράφω ποιήματα στο μυαλό μου, που δεν θα καταθέσω σε κανένα χαρτί.

Ζωγραφίζω μόνος μου ψεύτικους κόσμους πασπαλισμένους με άχνη ζάχαρη και φλούδες σοκολάτας, ντύνω τις σιωπές μας με μελωδίες από ξυλόφωνα και πλαγίαυλους, και ξεκουράζομαι πάνω σε μια πράσινη μοκέτα που μέσα της φωλιάζουν ξωτικά και νάνοι.

Ένα χάσμα μας χωρίζει, αγεφύρωτο για άλλες 136 ημέρες.

Εγώ θα πέφτω από τη μια αντίφαση στην άλλη προσπαθώντας να μη χτυπήσω άσχημα. Θα σχεδιάζω επιθέσεις σε φρούρια απόρθητα και θα ‘χω μόνο χάρτινα στρατιωτάκια στη διάθεσή μου. Θα τρέχω σαν τρελός να προλάβω τρένα που δεν με θέλουν. Θα ξενυχτάω τα βράδυα με οδοντογλυφίδες στα μάτια και παρέα telemarketing και θα κοιμάμαι το πρωί που κοιμούνται και οι εφιάλτες. Θα ξιφομαχώ στην άσφαλτο με τις εμμονές μου και με τις Σειρήνες και κάθε απόγευμα θα σου φέρνουν σε ένα σεντόνι το ίδιο πτώμα μου, ξανά και ξανά.

Εσύ, θα χαϊδεύεις απαλά την αμηχανία μας, μην τρομάξει και γίνει φόβος και θα τραγουδάς στιχάκια από τραγούδια που θα γράψω άμα επιζήσω. Θα γελάς δυνατά για να φεύγουν οι κατσαρίδες απ’ το σπίτι, και θα μας σκεπάζεις τα βράδυα για να μην κρυώνουμε.

Και μια μέρα, θα κρατήσουμε το χέρι ό ένας του άλλου
και θα είμαστε πολλοί...
.
.
.
.
.
.

58 Comments:

  1. bright Φω said...
    Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ...

    ξανά και ξανά και ξανά...

    και την 136η μέρα:

    μπλίμ μπλομ!!!

    Ευτυχείτε, κύριε spy!
    b|a|s|n\i/a said...
    και θα κουνάτε τις χιονόμπαλες στην επιφάνεια εργασίας σας δίπλα και θα χαμογελάτε. και θα είσαστε πολλοί.
    neni said...
    Ένα, δυο..τρία..δέκα, είκοσι δυο, πενήντα πέντε, εκατό!
    Φτου και βγαίνω!

    Μα καλά πίσω από την πλάτη μου κρυφτήκατε Κύριε spy;

    Ξανά-φυλάω παιδιά, έκανε ζαβολιά!
    ria said...
    η πιο γλυκιά αναμονή!

    κύριε spy μας εξέπληξε η τρυφερότητα των γραφομένων σας!!!
    tovenito said...
    μα τι χαζομπαμπάς! λολ!
    θα σου έχει και αδυναμία η κόρη..
    όπως λέγαμε στο στρατό 136 είναι πολλές;
    Xνούδι said...
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    Unknown said...
    :)

    εγώ θα ήθελα να δω το 136 μέρες μετά :))

    φιλιά βρόχινα...

    Υ.Γ. τρυφερότατο κείμενο, υπέροχο. ήδη είστε...πολλοί και ευτυχής η μικρή που θα έχει τέτοια ποικιλία ;)
    rosie said...
    O,τι πιο τρυφερό έχω διαβάσει από σας.. Δεν γράφω τίποτα άλλο. Τα λόγια μερικές φορές είναι φτωχά για να αποδώσουν τόσο έντονα συναισθήματα..

    :)
    mamma said...
    :)))))
    Masterpcm said...
    Λίγη υπομονή ακόμη... σε λίγο καιρό δεν θα βρίσκετε εύκολα σιωπή πίσω από το μόνιτορ...
    Θα με θυμηθείτε...

    :-)
    manetarius said...
    Καταφέρατε και με συγκινήσατε..άτιμε!
    Καμιά φορά, είναι καλό να μοιράζεστε τα συναισθήματα σας με την ενδιαφερόμενη! Αλλά αργεί ακόμα ε;

    Υ.Γ. Κόψτε τα τα ρημάδια τα μανιτάρια... δεν βλέπετε τι έχω πάθει εγώ;
    Christina Linardaki said...
    Προσωπικά θα σας πρότεινα τώρα να πάτε να πάρετε αγκαλιά τη γυναίκα σας, τώρα να της τα πείτε όλα αυτά, τώρα να διαλύσετε την αμηχανία.

    Μετά θα τρέχετε τόσο πολύ για πάνες (δικές σας και οι δύο και του μωρού) που από την κούραση θα αφήνεστε και μπορεί έτσι να δημιουργηθεί ένα επικίνδυνο κενό.

    Πολλοί ξεγελάστηκαν κατ' αυτόν τον τρόπο, χωρίς να αποτελώ εξαίρεση. Άντε μετά να ξαναβρεις τα λόγια ή τις χειρονομίες-γέφυρες και τον άνθρωπό σου...
    Ανώνυμος said...
    Αυτό με τις κατσαρίδες προδίδει την γαλλική σας κουλτούρα:

    http://hdd345f.wordpress.com/2008/10/31/mini-splendor/

    Σελιτσάνος.
    One Happy Dot said...
    Κύριε Spy, χθές στην πίτα μας κόψαμε ενα κομμάτι και για την μικρή σας που κρύβεται ακόμα, εξίσου καλά με εσάς...σκεφτήκαμε δε ότι του χρόνου να είμαστε καλά θα είναι μαζί μας και πολύ πιθανόν να χώνει τα μικρά της δαχτυλάκια μέσα στην άχνη και θα πασαλείβει τους τοίχους με glitter και σοκολάτα και...στη σκέψη και μόνο απομείναμε να κοιτάμε ο ένας τον άλλον με ενα χαζό χαμόγελο το οποίο πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί...καλή εβδομάδα να έχετε όλοι!
    K@terin@ said...
    πολύ γλυκό κύριε Spy πραγματικά , όλα αυτά που νοιώθετε τα περιγράφετε τόσο όμορφα...
    island said...
    Και επειδή εσείς ευθυγραμμίσατε την οθόνη σας εμείς πρέπει να πέσουμε στα κλάματα. Δεν θα γίνει αγαπητέ αυτό. Θα κατεβάσω τα δικά μου χάρτινα στρατιωτάκια και θα ανοίξω πόλεμο.

    Τα σκεύη μου
    Naf said...
    Με έχουν πάρει τα ζουμιά και δεν είναι καλό γιατι είμαι στην δουλειά, στο απαίσιο καινούργιο γραφείο, δίπλα στο διάδρομο και με βλέπουν όλοι...΄ντάξ;
    Spy said...
    @ bright Φω:
    Ευτυχώ, ευτυχώς!


    @ b|a|s|n\i/a:
    Θα σας έλεγα τώρα τίποτε για τις χιονόμπαλλες και τα glitter αλλά έχετε χάρη που είστε ευγενικός άνθρωπος και μου είστε εξαιρετικά συμπαθής...
    :)


    @ neni:
    Μπερδεύτηκα.
    Σας πέρασα για τη βιβλιοθήκη.


    @ ria:
    Κι εμάς μας εξέπληξε η επίσκεψή σας. Να είστε καλά.
    Spy said...
    @ tovene592:
    136 και τρελαίνομαι!
    (εμείς οι πιο παλιοί...)


    @ Νεράιδα της βροχής:
    Εδώ θα είμαστε (πρώτα ο Βούδας) να το δούμε όλοι μαζί...


    @ rosie:
    Ξέρω ότι με καταλαβαίνετε.
    :)


    @ mamma:
    Τι να σας απαντήσω τώρα εγώ σ' αυτό;
    :)))))))))))))))))))))))
    apos said...
    R E S P E C T
    thamnos said...
    Hello, δεν ξέρω αν πρέπει να ονομάσω τις 136 ημέρες προσμονής ή αγωνίας ή ησυχίας!
    Το σίγουρο και στο εύχομαι, είναι να πιάσει αράχνες το lapi topi σου μετά από αυτές!
    Κράτα γερά και θα μείνεις "καταπληκτικός" στο τελείωμα...
    Spy said...
    @ Masterpcm:
    Θα σας έλεγα να φάτε τη γλώσσα σας, αλλά δεν έχουμε πατάτες τηγανητές και δεν ξέρω αν θα σας αρέσει σκέτη...


    @ manetarius:
    Τα μοιράζομαι, έστω κι έτσι.
    (διαβάζει, ξέρετε...)
    Υ.Γ. Θα τα κόψω. Σήμερα συνειδοτοποίησα το μέγεθος της καταστροφής...


    @ Cleareaching:
    Μην είστε τόσο απαισιόδοξη.
    (μόλις επέστρεψα από μια ωραία αγκαλιά έγραψα αυτό το ποστ)


    @ Σελιτσάνος:
    Θα σας παρακαλούσα να μην βάζετε links που παραπέμπουν στις εξωσυζυγικές μου σχέσεις. Μας διαβάζει και η σύζυγος και άντε μετά να της εξηγήσω τι εστί τέχνη...
    :)
    :)
    :)
    Spy said...
    @ one happy dot:
    Ελπίζω να εννοείτε θα είναι μαζί σας στο ΔΙΚΟ ΣΑΣ σπίτι, και θα πασαλείβει τους ΔΙΚΟΥΣ ΣΑΣ τοίχους με glitter και άλλες τέτοιες αηδίες, διότι προφανώς καταλαβαίνετε πως στο Spy Mansion αυτά αποτελούν απαγορευμένες πράξεις...


    @ k@terin@:
    Είναι που σπούδασα ζωγραφική στο δημοτικό, γι αυτό.


    @ island:
    Να προσέχετε αγαπητέ μου που εκτοξέυετε τις απειλές σας, διότι θα σας εκτοξεύσω κανέναν πύραυλο από πλαστελίνη στο κεφάλι, και θα έχουμε αίματα...
    Spy said...
    @ Naf:
    Πως μπορώ να βοηθήσω;
    Μήπως την επόμενη φορά να με διαβάζατε στο σπίτι;
    :)


    @ apos:
    Στον εμπνευστή...


    @ thamnos:
    Μα γιατί;
    Θα το ξεσκονίζουμε κι αυτό, μαζί με το υπόλοιπο σπίτι. Δεν είμαστε βρωμιάρηδες...
    island said...
    Δεν φτουράνε αυτά τα όπλα και το ξέρετε αγαπητέ. Μόνο τους πυραύλους αέρος-σκέψης φοβάμαι. Για όλα τα άλλα έχω ικανά αντιπυραυλικά. Για τις σκέψεις όμως προπονούμε ακόμα
    maria maltezou said...
    -αδαής λεξιλάγνος...
    -άπρακτος καλλιτέχνης...
    -διάσημος ανώνυμος...
    -ευκατάστατος επαίτης...
    -μουγγός διαδηλωτής...
    -ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου...
    και ίσως στο μέλλον να χρειαστεί να προσθέσετε ....
    -ευαίσθητος χαζομπαμπάς....
    Ανώνυμος said...
    Εκτός απ' το κυνικό, σας πάει και το... ευαίσθητο, Spy :).
    Απολαύστε όσο μπορείτε αυτές τις 136 μέρες!
    Μετά, θα είναι δύσκολο ακόμα και να ακούσετε τις σκέψεις σας! lol :)
    Καλό απόγευμα!
    ntetzevou said...
    αντε και καλη τυχη γιατι θα την χρειαστεις ;Ρ
    Ανώνυμος said...
    γιατί έχω την εντύπωση ότι αυτό το ποστ από μόνο του είναι πασπαλισμένο με glitter? φαντάζομαι την ευτυχία της κυρίας spy μετά από αυτό... ποια κυρία δεν θα ήθελε να είναι στη θέση της! :) άξιος μπαμπάς... φαίνεται από τώρα...!
    wilma said...
    Συλλογίζομαι την ομορφιά που αποπνέει η αναμονή σας (η δική σας και της κυρίας Spy).
    Katerina said...
    a καλά....
    να ένας δήθεν σκληρός άντρας και κρυφομελλοντοχαζομπαμπάς.

    βλέπω να εκτοπιζετε τη συζυγο για χάρη της κόρης.
    nelly said...
    Ειστε ο ιδιος? Θελω να πω... ο ιδιος μπλογκερ με αυτον που εγραψε ολα τα προηγουμενα? Μπα...

    Αυτη σας η αναρτηση μου αρεσε απ ολες περισσοτερο, οχι λογω του Προδερμ που ξερνανε οι ποροι σας ουτε λογω του δεξιου σας χεριου (δεξιοχειρ δεν ειστε?)που γραφει μονο και μονο απο αμηχανια, για να απασχοληθει με κατι μπας και ξεχαστει απ το να αδημονει να σφιξει ενα αλλο μικρο χερι. Οχι για ολα αυτα... μα γιατι απορρεει. Δεν εκβαλλει μονο. Και μενα μ αρεσουν οι αναρτησεις που απορρεουν. Ελπιζω να γινομαι αντιληπτη.
    βιολιστης στη στεγη said...
    Ο παλιός, καλός , λατρεμένος μου Spy!
    Ξαπλωμένος σε μαύρο φόντο. Χαλαρός.
    Και ονειρεύεται...
    Ο γνώριμός μου Spy...
    136 απολαυστικές μέρες αναμονής σας εύχομαι!
    diva said...
    :-)
    όμορφο το εσωτερικό της φωτογραφίας, όπως θα έλεγε και ένας γνωστός μας..εικονολάγνος
    Να είστε καλά και οι τρεις σας
    island said...
    @maria maltezou

    Και λίγα λέτε αγαπητή
    g for george said...
    Όντως κατασκοπεύεις, δηλαδή.
    Όνομα και πράγμα.
    fpboy said...
    ωραίες στιγμές έρχονται...
    να'σαι καλά να τις χαρείς !
    Καλή χρονιά με υγεία και χαρές.
    Ανώνυμος said...
    Πολύ όμορφα και πολύ τρυφερά λόγια...Ελπίζω και εύχομαι αυτές οι 136 μέρες να είναι υπέροχες και οι επόμενες βυθισμένες μέσα στην ευτυχία :)
    Ανώνυμος said...
    αυτο που είπε η mamma ήθελα να πω κι εγώ:
    :)))
    Y. K. said...
    :) :) :) :) :)
    ξερετε τι ειναι τυχη;
    ξερετε αλλα θα σας το ξαναγραψω εδω.
    εσυ+εκεινη+το παιδακι σας.

    καληνυχτες
    Ράνια said...
    Πολύ γλυκό post!νομίζω πως θα γίνεις ένας τρελός τρελός χαζομπαμπάς!!!καλό σου βράδυ!!!
    She said...
    Ζάχαρη!!! :DD
    PN said...
    Να πας και να την ακούσεις από εκεί μέσα και να κολλήσεις το αυτί σου πάνω στην κοιλιά. Εγώ σε αυτή τη στάση θα ήμουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, μέχρι να με τζούσαρε με νεύρα η κυοφορούσα!! Χαχαχαχα!!!

    Εγώ παντως σας εύχομαι μια ζωή μέσα στα ροζ, στο glitter, τις ντισκομπάλες. Που το δωματιό της να είναι η Barbarella...χαχαχαχα!!!

    Αυτές είναι ωραίες και όμορφες εικόνες.
    Ανώνυμος said...
    τρυφερό γαμώτο....πολύ...
    demetrat said...
    καλά το πάτε.Σε λίγο θα κατεβάσετε και γάλα.
    :)))
    δ
    παρεπιπτόντως,σας ευχαρίστησα και στο φτωχικό μου, αλλά θέλω να πω και από δω, πως:σ' ευχαριστώ πολύ γιά το δώρο.
    δ
    irlandos said...
    Καλά, πού τον είδε η αγαπητή "Βιολίστρια" τον παλιό και γνώριμο Spy ?!
    Μάλλον ειρωνευόταν, διότι εμένα μου γεννήθηκε (όπα!!) το ίδιο ερώτημα με αυτό της Νέλλυ:

    "Είσαι ο ίδιος?"
    Μήπως έχει γίνει κατάληψη του μπλογκ από κανέναν άλλο, κάποιον μπλογκοπειρατή ?

    Διάβαζα το κείμενο, μετα φόβου και προσοχής, είναι η αλήθεια, περίμενα να εμφανιστεί κάποιος δολοφόνος, κάποιο μαχαίρι, κάποιο τεμαχισμένο πτώμα (με κάποιο κομμάτι του να λείπει) ...
    Αλλά τίποτα ...
    Μόνο ... στοργή και προδέρμ!!!

    Φιλικά,
    Ιρλανδός
    Spy said...
    @ island:
    Προφανώς δεν ψωνίζετε από τον κατάλληλο προμηθευτή. Αλλά δεν θα σας ανοίξω εγώ τα μάτια. Ας προσέχατε.


    @ maria maltezou:
    Ή και "έγκλειστος στο Δρομοκαϊτειο". Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλλάσει το μέλλον....


    @ Lilith:
    Που να με δείτε και με μαύρο παλτό.
    Κι αυτό μου πάει...


    @ ntetzevou:
    Σας ευχαριστώ τα μάλλα.
    Spy said...
    @ chichipiru:
    Να, τέτοια μου γράφετε, και μετά η κυρία Spy ζηλεύει...
    (δεν μπορώ να διαχειριστώ τη διασημότητά μου πλέον...)


    @ wilma:
    Ε, δεν θα δυσκολεύεστε δα.
    Ξέρετε.


    @ ocean soul:
    Με παρεξηγήσατε. Πότε το έπαιξα εγώ σκληρός άντρας; Από βούτυρο είμαι, όπως όλοι οι μπαμπάδες άλλωστε...


    @ nelly:
    Απολύτως αντιληπτή.
    Μόνο που ξέρετε, αυτές που απορρέουν, σε αδειάζουν κιόλας, και ζούμε και σε καιρούς ξηρασίας.
    Πάντως μην ανησυχείτε, ο ίδιος είμαι, κάνω ότι μπορώ για να με συμπαθήσετε κι άλλο...
    :)
    (δεξιόχειρ, ναι)
    Spy said...
    @ βιολιστής στη στέγη:
    Περιμένατε να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός για να έρθετε, ε;
    :)
    (μας λείψατε)


    @ diVa:
    Όπως θα δείτε παρακάτω, τον τσακίσαμε...
    Χα!


    @ g for george:
    Δηλαδή τι πιστεύατε τόσον καιρό;
    Πως σας κοροϊδεύω;


    @ fpboy:
    Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
    Καλή Χρονιά και σε σας.
    Spy said...
    @ di-ne-tou:
    Nα 'στε καλά.
    Καλωσήρθατε στο παντοπωλείο μας.


    @ deadend mind:
    Θα 'ναι που ταιριάζουν τα άβατάρς σας. Λογικό να ταιριάζουν και οι απόψεις σας.
    (λαλίστατες σας βρίσκω και τις δύο...)


    @ alicia:
    Γλυκιά μου alicia,
    το ξέρω. Και αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερη τύχη. Το να το ξέρεις.


    @ Ράνια:
    Με κολακεύετε, αλλά θα σας το συγχωρήσω στην πρώτη σας επίσκεψη.
    :)
    Καλωσήρθατε κι εσείς.
    Spy said...
    @ she:
    Και λίγα λέτε.
    Και στα δικά σας εύχομαι, μια ωραία μέρα...


    @ VK in Athens:
    Δηλαδή εσείς που νομίζετε ότι έχω το αυτί μου; Στα ακουστικά του Mahler;
    Τις ευχές δεν θέλω να τις σχολιάσω καν, διότι αποφάσισα να δείξω το καλό μου πρόσωπο σε αυτό το ποστ και δεν θα μου το χαλάσετε εσείς. Εντάξει;


    @ κ.κ.μοίρης:
    Και να σκεφτείτε ότι μόνο του βγήκε έτσι, το άτιμο. Εγώ για σκληρό πορνό το πήγαινα.


    @ demetrat:
    Μην με ευχαριστείτε. Κι εμένα δώρο μου το έκανε (άθελα του) ο αποπάνω σας. Είναι από αυτά τα δώρα που πρέπει να αλλάζουν χέρια και να αγγίζουν πολλούς.


    @ irlandos:
    Κοιτάξτε, ακόμα κι ο Stephen King (ατυχής η σύγκριση, το ξέρω, με αδικεί) στην προσωπική του ζωή, καλός άνθρωπος είναι...
    Eric Draven said...
    Είδες τι κάνεις? Πάνω που είχαμε χτίσει την εικόνα σου με τα πιο μελανά χρώματα, σκεπτόμενοι πόσο κακός, μοχθηρός, κακεντρεχής, ανάποδος, πεισματάρης και κυρίως τσιγκούνης άνθρωπος είσαι (εκείνη την Ferrari ακόμα την περιμένω...), μας ρίχνεις στα μούτρα ένα τέτοιο κείμενο και μας αναγκάζεις όχι μόνο να ανακαλέσουμε, αλλά να σου ζητήσουμε και συγνώμη για όλα αυτά τα άσχημα πράγματα που σκεφτήκαμε εις βάρος σου...
    Κοίτα να δεις φίλε μου κάτι άνθρωποι που υπάρχουν...
    Τσ, τσ, τσ...έλεος...

    :))
    Spy said...
    Να με συγχωρείτε αγαπητέ Eric.
    Θα επανορθώσω.
    Ανώνυμος said...
    ειλικρινά...πολύ συγκινητικό....και να φανταστείς..πως δεν είμαι ούτε καν στην κλιμακτήριο για να συγκινηθώ με κάτι τετοιο...
    και όμως συγκινητικό...γιατί είναι απίστευτα...αληθινό ,τρυφερό και δυνατό!
    φάβα said...
    A re Nafaki... axia anektimiti afto to post...
    Spy said...
    @ Γλαυκη!:
    Σας ευχαριστώ πολύ.
    Καλωσήρθατε στο μαιευτήριό μας.


    @ φάβα:
    Καλωσήρθατε κι εσείς, αλλά δεν σας ευχαριστώ.
    :)
    Να σας ευχαριστήσει αυτή στην οποία απευθύνεστε.
    Squeaky said...
    Η ώρα η καλήήήή!!!
    (Και μ΄έναν πόνο που λένε...)

    [Έως τότε να κάνετε πολλά χάδια στην στρογγυλή κοιλίτσα. Τα νοιώθουν και τα χρειάζονται και οι δύο. Και το μωράκι και η μαμά του.]
    Ανώνυμος said...

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy