Ανέβηκα σε μια ψηλή σκάλα. Κοίταξα πάνω. Είχε δρόμο ακόμα. Έσφιξα το χέρι στα κάγκελα και συνέχισα. Θα μπορούσα να κάνω και διάλλειμα, αλλά ήμουν ανυπόμονος. Έπρεπε να φτάσω επάνω όσο πιο γρήγορα γινόταν.

Φυσικά και είχα λαχανιάσει. Τόσα τσιγάρα είχαν κάνει μια χαρά τη δουλειά τους εδώ και χρόνια. Στριφογύριζα ανεβαίνοντας την παλιά μαρμάρινη κυκλική σκάλα χωρίς να ζαλίζομαι. Πόρτες σε κάθε όροφο που οδηγούσαν σε γραφεία ερμητικά κλειστά. Καντίνα πουθενά.

Είχα φτάσει στον 28ο όροφο. Δέκα σκάλες ακόμα, δέκα όροφοι. Κοίταξα κάτω σχεδόν υπερήφανος που είχα διανύσει αυτή τη διαδρομή. Δεν τα καταφέρνουν όλοι δα... Αλλά εγώ είχα πεισμώσει. Θα έφτανα που να χάλαγε ο κόσμος. Τρόπος του λέγειν δηλαδή, μιας και με βόλευε περισσότερο αρτιμελής (ο κόσμος)...

Στον 37ο όροφο κοντοστάθηκα. Δεν ήταν κι εύκολο να πατήσω σε αυτά τα τελευταία σκαλοπάτια. Κάθησα για λίγο στο πλατύσκαλο, κι άναψα ένα τσιγάρο. Κόντεψα να ξεράσω ότι υπήρχε μέσα στα σωθικά μου, μα είχα ήδη αποφασίσει πως αν δεν το τελείωνα δεν θα προχωρούσα στον τελευταίο όροφο. Το χρειαζόμουν περισσότερο για να κερδίσω λίγο χρόνο, να σκεφτώ τις τελευταίες λεπτομέρειες. Το σχέδιο φάνταζε απλό, αλλά δεν ήταν. Όσοι είχαν μπει εκεί μέσα πριν από μένα το ήξεραν καλά αυτό, και όλοι είχαν προσπαθήσει να με συμβουλέψουν με τον τρόπο τους.

Ο Έρικ ο φίλος μου μάλιστα, μου είχε πει σε ένα τρελό του μεθύσι επάνω: "πρόσεξε όταν θα ανοίξεις την πόρτα, διάλεξε προσεκτικά σε ποιά καρέκλα θα κάτσεις και μέτρα τα λόγια σου". Ο Φρανκ από την άλλη, παράτολμος από γεννησημιού του, έλεγε: "Μπες μέσα, πάρε τα λεφτά που είναι πάνω στο τραπέζι, σπάσε το τζάμι και πήδα με το αλεξίπτωτο. Προσγειώσου στην πλατεία μετά το πάρκο. Θα στείλω ελικόπτερο να σε περιμένει. Μπαίνεις μέσα και σε δυο ώρες είσαι Μεξικό. Εκεί δεν κινδυνεύεις".

Ένα δαχτυλίδι καπνού που σχηματίστηκε αυτοβούλως στον αέρα πάνω στο κεφαλόσκαλο σήμανε το τέλος της περιόδου χάριτος. Σηκώθηκα. Κούμπωσα το σακάκι μου, φόρεσα ένα ηλίθιο χαμόγελο που βρήκα πρόχειρο στη μέσα τσέπη, και ανέβηκα τα τελευταία σκαλοπάτια. Κοίταξα δεξιά αριστερά. Προχώρησα δέκα βήματα και κοντοστάθηκα σ’ έναν καθρέφτη να ισιώσω την γραβάτα μου. Ήμουν έτοιμος. Αποφασισμένος. Σίγουρος. Θα μπορούσες να πεις ότι είχα ακόμα και μια σχετική έπαρση. Προχώρησα λίγο ακόμα στον διάδρομο με τις δεκάδες πόρτες, ώσπου εντελώς αναπάντεχα μία άνοιξε μόνη της την ώρα που την κοίταξα. "Τι διάολο; αυτή θα είναι."

Μόνο όταν έκλεισε απότομα πίσω μου, και βρέθηκα να κοιτάζω έναν καθρέφτη στο μισό μέτρο από τη μούρη μου, κατάλαβα πως είχα μπει στο ασανσέρ. Κοίταξα απότομα προς το πλάι, αλλά δεν υπήρχε τίποτα εκεί που κανονικά θα έπρεπε να είναι τοποθετημένα τα κουμπιά με τους ορόφους, το stop, και όλα αυτά που συνοδεύουν ένα αξιοπρεπές ασανσέρ. Εκείνο άρχισε να κινείται. Προς τα κάτω. Μια φωτεινή οθόνη πάνω από την πόρτα, μου πέταγε στη μούρη αριθμούς ορόφων με φθίνουσα σειρά. Το κακό είναι πως δεν σταματούσε απλώς στο ισόγειο από το οποίο ξεκίνησα. Πρόλαβα να μετρήσω τουλάχιστον έξι υπόγεια. Μιας και κανείς δεν πήγαινε εκεί με ευτοκίνητο, θεώρησα πως είναι απλά οι αίθουσες βασανιστηρίων.



Ανάμεσα στον 2ο και στον 3ο όροφο κατάφερα να χώσω το κατσαβίδι που βρήκα τυχαία μέσα στην αριστερή μου κάλτσα, στη σχισμή της πόρτας και να ανακόψω την τρομακτική αυτή καθοδική πορεία. Ένας ανατριχιαστικός θόρυβος ακούστηκε, καθώς το μέταλλο έξυσε τα τοιχώματα, ώσπου σταμάτησε προσωρινά. Ήξερα πως δεν θα άντεχε πολύ ακόμα.

Έβγαλα το κινητό από τη τσέπη μου. "Μόνο επείγουσες κλήσεις. 112"

"Σκατά!" βλαστήμησα φωναχτά
"Δεν είναι επείγον. Το φανταζόμουν πως μπορεί και να συνέβαινε..."



Άσε που με μια πτώση απο τον 2ο όροφο δεν σκοτώνεσαι κιόλας, διάολε...
Προφανώς έπρεπε να βιώσω αυτήν την πτώση, και ευχήθηκα απλώς να με βρουν γρήγορα οι διασώστες, γιατί έπρεπε να ξανανέβω πριν πέσει και το κτήριο...
.
.
.
.
.
.

36 Comments:

  1. Madame de la Luna said...
    Κι εγώ ελπίζω να σας βρουν γρήγορα οι διασώστες, αλλά αφού σκοπεύετε να ξανανέβετε στο κτήριο, όλα βαίνουν καλώς. Μια βουτιά από ψηλά, πρέπει ναι να την βιώσουμε μερικές φορές. Ο φόβος της πτώσης είναι πανανθρώπινος, αλλά πόσες ευκαιρίες έχει κανείς να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη;

    Καλημέρα σας...
    b|a|s|n\i/a said...
    οι πτήσεις και οι πτώσεις ενυπάρχουν όταν οι εμπλεκόμενοι συμμετέχουν πραγματικά.

    υγ. κι όμως. μια πτώση από τον δεύτερο μπορεί να σκοτώσει. όταν η πρόσκρουση τραυματίζει θανάσιμα.
    Ανώνυμος said...
    Για δημοσιογραφικό ποστ επικαιρότητας με μπέρδεψε,ομολογώ.(Τα λεφτά ποιος τα πήρε τελικά;).

    Σελιτσάνος.
    rosie said...
    Οι πτώσεις, αν δεν αποβούν μοιραίες, μόνο προς τα πάνω μπορούν να μας πάνε. Ακόμα κι αν χρειαστεί να μείνουμε κάμποσο ακούνητοι, επηρεασμένοι από το σοκ. Το σοκ θα περάσει. Αυτό που δεν θα περάσει και θα μας κατρακυλήσει κι άλλο πιο κάτω είναι, να αποδώσουμε την πτώση μας στην κακιά μας τύχη ή στους κακούς άλλους. Ο μεγαλύτερος εχθρός μας δεν είναι οι άλλοι ούτε η κωλοζωή αλλά εμείς οι ίδιοι.

    Σήμερα είναι ήδη μια άλλη μέρα :)
    ntetzevou said...
    Εγω επειδη ειμαι κυνικος και εριστικος θα πω: Ελα ρε Bob! Κατσαβιδι στην καλτσα για καθε ενδεχομενο; Και τι κατσαβιδι! Θεριο ολακερο! Μεχρι και πτωση ασανσερ ανακοπτει!
    Δήμητρα said...
    Πάντα έτσι δεν συμβαίνει;;;
    Πεθαίνεις ν ανέβεις,με κόπο και ιδρώτα,αλλά η πτώση είναι εύκολη...μια απλή κίνηση και βρέθηκες πεταμένος κάτω...
    Καλημέρα είπα;;
    Spy said...
    @ Madame de la Luna:
    Τουλάχιστον άπαξ της ημέρας. Δεν πάμε όλοι για κατούρημα;
    (έχει διαφορά ο φόβος της πτώσης, από την ίδια την πτώση...)


    @ basnia:
    Σίγουρα. Αν ανάμεσα σε ένα στρέμμα γκαζόν, εσύ σημαδεύεις το ένα τετραγωνικό τσιμέντο και μάλιστα με τη μούρη σου, τότε μπορεί να σκοτώσει...


    @ Σελιτσάνος:
    Είστε σε λάθος όροφο κύριε.
    Στον προηγούμενο ήταν η επικαιρότητα. Εδώ είναι τα γραφεία της εικονικής πραγματικότητας.
    (ο Έρικ φυσικά, τα σιγανά ποταμάκια να φοβάστε...)
    Spy said...
    @ rosie:
    Στην περίπτωση που η πτώση καταλήξει σε τραμπολίνο, έχετε δίκιο. Αν καταλήξει σε κινούμενη άμμο όμως, και πάσχεις και από σύνδρομα κρίσεων πανικού, ακόμα και δίπλα σου να είναι το κλαδί, εσύ αρπάζεις το φίδι που του μοιάζει...
    (τι εννοείτε, δεν είναι Τετάρτη;)


    @ ntetzevou:
    Είστε νέος και σας συγχωρώ διότι μπορεί και να μην γνωρίζετε. Ο κ. Bob είναι της γενιάς του MTV. Εγώ (στα όνειρά μου) είμαι ο Ήτα-Βήτα. Άντε ο Sport Billy...


    @ Δήμητρα:
    Καλά δεν είναι και πάντα έτσι.
    Μπορεί την ώρα που αγναντεύεις τη θέα από κει ψηλά, να σε κουτσουλήσει ένας μεταλλαγμένος γιγάντιος πελαργός, και να γείρεις από το βάρος της αναπάντεχης κουτσουλιάς, να μπερδευτούν τα πόδια σου στα καλώδια της καλωδιακής, να γλυστρίσεις, να αρπάξεις τα κάγκελα μπας και σε συγκρατήσουν, αλλά επειδή το οικοδόμημα είναι των 60's, η συσσωρευμένη σκουριά τα έχει κάνει ήδη ευάλωτα, αδυνατούν να συγκρατήσουν το βάρος, και...
    ntetzevou said...
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    thamnos said...
    Γνωστό άσμα προς συμόρφωση.

    Οτι φτιάχνω κι ότι χάλασα, βουτιά απο ψηλά σε μολυβένια θάλασσα...

    Τσιου
    manetarius said...
    ...καλά.. λίγο νεράκι δεν προσ..φέρει το κατάστημα...38 ορόφους..με πόδι και...φιού!
    Τουλάχιστον τώρα που θα ξανανέβετε..μην ξεχάσετε να πάρετε ένα αύρα μαζί.. του 1 λίτρου..
    Α, και μια σφυρίχτρα..σε περίπτωση που πέσει το κτίριο..!
    tovenito said...
    δεν είναι σπαστικό να μην έχεις σήμα;
    kat. said...
    είναι καλό να ανεβαίνει κανείς..
    η σκάλα συνήθως συμβολίζει μια επιτυχία!
    toymaker said...
    Μου έδωσες ιδέα...

    Πάω να γράψω νέα ιστορία...
    Ανώνυμος said...
    Κάπου προς το τέλος (ανάμεσα στον 2ο και στον 3ο όροφο) το ΄χασα.
    Πάντως, ειλικρινά σας χαίρομαι. Καπνιστής άνθρωπος και ετοιμάζεστε να ανεβείτε 2η φορά 38 ορόφους με τα πόδια!!!!!!!!Τι ταμπεραμέντο είναι αυτό! (ουάου, που λέει κι η κόρη μου)
    Ανώνυμος said...
    Ω συγγνώμη!Με απορρόφησε ο ΚΚΜοίρης στο μόνιτορ που έχετε στο ασανσέρ και μπερδεύτηκα!

    Σελιτσάνος.
    neni said...
    Έχετε σκεφτεί καθόλου την πιθανότητα αυτή η πόρτα να οδηγούσε σε μπαλκόνι και να κάνατε άλμα από τον 37 όροφο; Από την άλλη, δεν εξερευνήσατε τα υπόγεια και από το φόβο σας διακόψατε την πτώση. Μπορεί τα υπόγεια απλά να ήταν παραπλανητικά και στο τελευταίο από αυτά να σας περίμενε μια έκπληξη.
    apos said...
    what goes up, must come down. Spinning wheel gotta go round
    Talking about your troubles
    it's a cryin sin (ειδικά αυτό)
    Ride a painted pony
    let your spinning wheel spin
    You got no money (επίσης)
    and you got no home
    Spinning Wheel
    all alone
    Talkin αbout your troubles and you
    you never learn
    Ride a painted pony
    let your spinning wheel turn.


    Δεν είναι φοβερό τραγούδι;
    ola kala said...
    ειμαι υπερ της αποψης, οτι ανεβαινει κατεβαινει και το αντιστροφο στην περιπτωση σας
    οποτε θα ανεβειτε ξανα υπομονη!
    κι αν οχι στον οροφο που θελετε στον ουρανο σιγουρα!
    Spy said...
    @ thamnos:
    Nα 'σαι καλά!
    Μου έφτιαξες το κέφι τώρα...


    @ manetarius:
    Σας παρακαλώ.
    Είμαι gourmet τύπος εγώ.
    Πίνω μόνο Evian...


    @ tovene592:
    Γγγκκκρρρρ!!!!
    Spy said...
    @ kat.:
    Άρα το ασανσέρ...
    (άστο καλύτερα, γιατί θα στενοχωρηθώ)


    @ toymaker:
    Είμαι ο "μούσος" σας;


    @ houlk:
    Κι εγώ στο ίδιο σημείο το έχασα (το παιχνίδι). Για αυτό με τσάκισε η πτώση.
    Spy said...
    @ Σελιτσάνος:
    Συγχωρεμένος.
    Κι εμένα με απορροφά ώρες ώρες.


    @ neni:
    Μια έκπληξη όπως ας πούμε... ένα τρικέφαλο τέρας με δόντια σαν πριόνι, ουρά με δηλητήριο, και μάτια που πετάνε φλόγες;


    @ apos:
    Τι νας πω; Πολύ ανεβαστικό...
    Μου έφτιαξε τη διάθεση...


    @ ola kala:
    Όλα εύκολα τα βρίσκετε εσείς.
    Είμεθα μεσήλικες δεσποινίς μου!
    Τι μας περάσατε; Τόσο εύκολο νομίζετε πως είναι. Άλλα 40 χρόνια θα χρειαστούμε να ξανανέβουμε...
    Ανώνυμος said...
    ανεβαίνεις, πας μπροστά.. σίγουρα θα πέσεις, θα γυρίσεις πίσω. το θέμα είναι στην πορεία να μην έχεις χάσει τα κεκτημένα, την αξιοπρέπεια και τις αξίες σου. τότε μόνο όλα θα "επανέλθουν" στα "κανονικά" τους...καλό βράδυ
    Tzeve said...
    ...και θα ξανανέβεις...και θα ξαναπέσεις...

    καλη μέρα και καλή χρονιά...

    φέτος είναι η χρονιά σου...

    των κατασκόπων εννοώ...
    neni said...
    Μια έκπληξη όπως ας πούμε...δίμετρη καλλονή σε βίλα με πισίνα και σάουνα, ονειρεμένο σπίτι ,παντού καθρέπτες, τζάκι...
    Aura said...
    "Που ακριβώς πάνε οι λέξεις όταν πατάς delete;"
    Mε προβλημάτισε από την πρώτη στιγμή. Σας παραθέτω τη μία και μοναδική απάντηση.
    " Στα μάτια ".


    Τώρα για τις σκάλες και τα ασανσέρ τι να σας πω. Είναι σαν να ασχολούμαι με τη νύχτα και τη μέρα, με το άσπρο και το μαύρο, με το γέλιο και το κλάμα. Μπορώ να τα βάλω με τη φύση;
    Valisia said...
    Κι οι πόρτες του ασανσέρ ανοίγουν κι οι πύλες της κολάσεως με χαιρετίζουν.
    Ήταν το μέρος όπου ανέκαθεν αναζητούσα την ευτυχία μου.Λεφτά,γκόμενες,φθηνές γκόμενες,τσιγάρα,όργια,σεξ,βία και φαί...πολύ φαί!
    Τώρα πια ήξερα...η άνοδος ήταν για εκείνους τους φλούφληδες.Η κάθοδος όμως άνοιγε άλλες προοπτικές.
    Από τότε δεν ξανανέβηκα ούτε σε ένα γαμημένο καμμένο δέντρο.Πάντα πιο χάμηλα και πιο χαμηλά.
    Coco said...
    μη μου πείτε ότι διαβάζετε και σεις Μουρακάμι;
    Κατερίνα Γερογιάννη said...
    38 οροφοι; Τοσο ψηλα; Μονο η απομονωση κανει παιχνιδι εκει. Οποτε χαλαλι η αγωνια και η πτωση. Μενω στο ασανσερ με τον καθρεφτη και οταν ερθει η ωρα, βγαινω απο την καταπακτη (παντου υπαρχει μια) που οδηγει στο ισογειο. Και βγαινω σε (καθαρο??) αερα.. Αντε να βρισκουμε αλλα κτιρια σιγα- σιγα...
    Ανώνυμος said...
    με κατααγχώσατε γαμώτο...
    κοιμήθηκα σε ισόγειο χτες
    mamma said...
    Ήτα-Βήτα :))))
    Spy said...
    @ chichipiru:
    Ναι, αυτό είναι το θέμα. Αλλά είμαι σκράπας στην έκθεση και δεν το "πιάσεις" με τη μία, τι κάνεις;


    @ Λασπολόγος:
    Καλή Χρονιά και σε σας.
    Να σας αφιερώσω το επόμενο ποστ;


    @ neni:
    ????????????????
    Spy said...
    @ Aura:
    Ξέρετε, δεν θέλω να σας χαλάσω το όνειρο, αλλά καμιά φορά πάνε και σε παλιά τετράδια που τα πετάς στο τζάκι, όταν ξεμένεις από ξύλα...


    @ Valisia:
    Προφανώς διαβάζετε πολύ Κλάϊβ Μπάρκερ...


    @ Coco:
    Όχι. Μόνο TV Zapping.
    Spy said...
    @ myrtinaki:
    Έχετε καμιά καλή διεύθυνση;
    Καλωσήρθατε.


    @ κ.κ.μοίρης:
    Σήμερα μην το επιχειρήσετε.
    Θα γεμίσετε λάσπες.


    @ mamma:
    Ε, είμαστε της παλιάς σχολής...
    Ανώνυμος said...
    Αφού προλάβατε και σταματήσατε πριν τις αίθουσες βασανιστηρίων...
    Θα ξανανεβείτε, ε;
    Καλή τύχη...
    Κατερίνα Γερογιάννη said...
    Η διευθυνση ειναι γραμμενη σε καλα κρυμμενα μερη, απ' ο,τι μου εχουν πει.. Κι επειδη δεν μπορω να τα βρω, ψαχνω με το ενστικτο.. Καλο ειναι να το δοκιμαζουμε και αυτο...
    Καλως σας βρηκα..

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy