Μερικές φορές,
βλέπω σιδερένιες βέργες στα περβάζια των κτιρίων
“not pigeons friendly buildings”

βλέπω αφίσες σκισμένες
που δεν πρόλαβαν να κάνουν απόσβεση

Μερικές φορές,
βλέπω ηλικιωμένους να χάνουν τα λεωφορεία
το ένα μετά το άλλο, σαν από χόμπυ

και φαντάρους να αποχαιρετούν
σε σιδηροδρομικούς σταθμούς ανύπαρκτες ερωμένες

Μερικές φορές,
βλέπω ένα κοκαλιάρικο σκυλί,
να με βλέπει να απομακρύνομαι από τα φανάρια

κι έναν βιολιστή,
να χαζεύει παράλυτος τη σπασμένη του χορδή

Άλλες φορές,
δε βλέπω τίποτα

βάζω την ομπρέλα μπροστά
να μη με μαστιγώνει η βροχή που έρχεται πεινασμένη...


.
.
.

34 Comments:

  1. anepidoti said...
    Μεταμεσονύκτια εναλλαγή...
    Πάντα με βροχή, πότε πίσω απ' την ομπρέλα, πότε φάτσα κάρτα στην βροχή...
    Καλό βράδυ.
    Masterpcm said...
    Η φωτογραφία σας καλύπτει μέρος του χώρου που αναζητώ αγαπητέ Spy..
    Ανώνυμος said...
    Aφού δε βρέχει, γιατί ο πρώτος κύριος κρατάει ομπρέλα;Και γιατί μαμά, αφού δεν του αρέσει η βροχή, βγήκε έξω να βραχεί;Γιατί, μαμά;
    brainwaves said...
    Κατάσκοπε νομίζω στο έχω ξαναπεί ότι όταν καταγράφεις ποιητικά τις σκέψεις σου το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό!

    Να μας χαρίζεις δείγματα από το ταλέντο σου πιο συχνά!

    Εκμεταλλεύσου τις μερικές φορές που βλέπεις για να αλλάξεις αυτά που δεν θα ήθελες να βλέπεις.

    Τις υπόλοιπες φορές θα το αναλάβει, ίσως, κάποιος άλλος.

    Οι ομπρέλες συχνά αναπόφευκτα μπαίνουν μπροστά από το οπτικό μας πεδίο και το περιορίζουν, άλλες φορές σημαντικά, άλλες μέχρι εξαφάνισης.

    Δύναμη που αντίκειται στην "πτώση" της ομπρέλας είναι η ευτυχία.
    Ανώνυμος said...
    Μερικές φορές
    βλέπω τόσο ωραίες αναρτήσεις,
    που τα σχόλια περισσεύουν.
    Aggelos Spyrou said...
    Δεν είναι κακό να "βλέπεις" όλα αυτά, υπάρχουν.

    Άσε απλά καμιά φορά την ομπρέλα και περπάτα στη βροχή.
    irlandos said...
    Και η ομπρέλα ως θέα, δεν είναι κι άχημη - τουλάχιστον αυτή την επιλέγουμε.

    Φιλικά,
    Ιρλανδός
    Ανώνυμος said...
    Μερικές φορές βλέπω έναν ποιητή μπροστά μου. Έναν άνθρωπο που ποιεί λέξεις και φτιάχνει κείμενα.

    Καλημέρα και καλό μήνα
    Ανώνυμος said...
    και ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια
    thamnos said...
    Ευτυχώς που μπορείς να βλέπεις ακόμη, πλέον κανείς δεν κοιτάει τι συμβαίνει στα 2 μέτρα δίπλα του, η μοναξιά χτυπάει την ομπρέλα μας...

    Καλό μήνα
    sadcharlotte said...
    μην κρατατε ομπρελα. αφηστε την βροχη επανω σας να πεσει. τοτε θα βλεπετε ολες τις φορες
    Negma said...
    Τι να μας κάνει κι αυτή η δόλια η ομπρέλλα όταν έρχονται αυτές οι άλλες φορές... Δεν αρκεί...
    Ανώνυμος said...
    Όμορφο.Το κρατώ.

    (Θα σας χαμογελούσα κιόλας αλλά μ΄εμποδίζει η ομπρέλλα).

    Σελιτσάνος.
    mamma said...
    Υπάρχουν στιγμές που με σκοτίζει περισσότερο το να βλέπω από το να μη βλέπω. Γιατί οι εικόνες περνάνε από πάνω μου όπως η βροχή στο τζάμι.
    PN said...
    Μερικές φορές θέλω να κλάψω και δεν μπορώ.

    Μερικές φορές καταλαβαίνω για ασχολούμε με το blogging.

    Μέσα στους τέσσερις τοίχους μου μπορώ να κλάψω άνετα... Χωρίς να δώσω λόγο σε κανέναν.
    One Happy Dot said...
    Μερικές φορές αφήνομαι σε ότι έρχεται να με παρασύρει γιατί απλά η ομπρέλα δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να με προστατέψει κι εγω πιο μεγάλη από οσο νομίζω...μήπως τελικά είμαι και πιο δυνατή από οσο νομίζω?
    Καλό μήνα να έχουμε!
    Spy said...
    @ anepidoti:
    ...πότε πότε, καθισμένος στο βρεγμένο πεζοδρόμιο...


    @ masterpcm:
    Aν το έχετε σχηματίσει τουλάχιστον στο μυαλό σας, είναι μια αρχή...


    @ ανώνυμος:
    Ποιός σας είπε ότι δεν βρέχει;
    Μούσκεμα έχουμε γίνει εδώ πέρα.
    Στη Σαχάρα μένετε;
    Spy said...
    @ brainwaves:
    Το σχόλιό σας γιατρέ μου, δεν έχει ανάγκη από καμία απάντηση. Στέκεται επάξια μόνο του, στη βροχή, όρθιο.


    @ houlk:
    Καλή σας ημέρα.


    @ aggelos spyrou:
    Είναι που φοβάμαι μη γλυστρήσω, και δε βλέπω και μπροστά μου τίποτα, γι αυτό...
    Spy said...
    @ irlandos:
    Ναι αγαπητέ μου, έτσι είναι.
    Όπως τις "γραβάτες" ας πούμε...


    @ island:
    Στο τέλος ο κόσμος θα νομίζει ότι τα παίρνετε χοντρά από μένα για να μου γράφετε κολακευτικά σχόλια.
    ;)
    Σας ευχαριστώ πολύ.


    @ deadend mind:
    Και να μη βρίσκουν κιόλας...
    Spy said...
    @ thamnos:
    Είναι που η βροχή πριν γίνει καταιγίδα, μου πιτσιλάει τα μάτια και τα καθαρίζει...


    @ sadcharlotte:
    Ναι αλλά θα γίνω μούσκεμα.
    Και τα στεγνωτήρια ψυχών έχουν αρχίσει να χρεωκοπούν το ένα μετά το άλλο.


    @ negma:
    Δεν αρκεί αγαπητή μου.
    Εχετε δίκιο.
    Είναι αλλιώς αυτές οι "άλλες"...
    Spy said...
    @ Σελιτσάνος:
    (Γιατί; Με το στόμα την κρατάτε;)
    Χαμογελάστε μου.
    Θα το καταλάβω εγώ.


    @ mamma:
    Κυλάνε και φεύγουν;
    Αφήνει το ρυάκι αποτύπωμα;
    ή απλώς σπάνε στο δάπεδο;


    @ vk in athens:
    Έτσι κι αλλιώς δε χρειάζεται να δώσετε λόγο σε κανέναν.
    Ούτε έξω.
    Παρά μόνο στον εαυτό σας.
    Είστε τυχερός όποτε μπορείτε και κλαίτε.
    Spy said...
    @ one happy dot:
    Δεν πιστεύω να θέλετε απάντηση τώρα σ' αυτήν την ερώτηση...
    Είστε πολύ μεγάλη για να χωράτε μέσα σε οτιδήποτε.
    mamma said...
    Ναι, όχι, σπάνε και σκορπίζουν
    fpboy said...
    σαν να βρέχει μέσα σου...
    Y. K. said...
    να σας πω ενα μυστικο; μια ιδεα για να μη συμβαινει το τελευταιο. απλα ξεχαστην οπου βρεθειτε την ομπρελα σας. η αν ειστε τοσο δεμενος μαζι της παρτε μια διαφανη.

    εγω απο τοτε που με θυμαμαι δε χρησιμοποιω. για το λογο οτι παντα μετα απο λιγο τη χανω.με αγχωνει να προσεχω για κατι που θα χασω μετα απο λιγο.

    καλησπερα
    L' Aesthete Soleil said...
    Καλησπέρα αγαπητέ spy. ΕSPIONAGE στην κυριολεξία. Κατασκοπεύετε τον εαυτό σας και τους άλλους. Ένας Σιωπηλός Μάρτυς. Πότε πότε μια ομπρέλα σας κρύβει...
    Spy said...
    @ mamma:
    Μην ανησυχείτε όμως.
    Ενίοτε ανασυντάσσονται.


    @ fpboy:
    ...ένα πράγμα...


    @ alicia:
    Μου άρεσε αυτό με τη διάφανη, αλλά να... θα με μαστιγώνουν τα βλέματα μετά, που έρχονται πεινασμένα καταπάνω μου...


    @ L' Aesthéte Soleil:
    Μακάρι να μπορούσε να το κάνει αυτό μια ομπρέλλα. Αλλά βλέπετε, από τότε που άρχισα αυτό εδώ το βίτσιο, με το μπλογκ, μου τέλειωσαν οι κρυψώνες...
    ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ said...
    Μπορεί να έχουν κι άλλοι τη συνήθεια να βάζουν την ομπρέλα μπροστά. Προσοχή μην έρχεται κανείς απ' αυτούς απ' την αντίθετη κατεύθυνση.
    Φαντάζεσαι μετωπική με ομπρέλες;
    Ανώνυμος said...
    μερικές φορές (πολλές δηλαδή)θα σας φίμωνα ευχαρίστως για να βάλω την υπογραφή μου κάτω από τις λέξεις σας
    Xνούδι said...
    φκδγξβπ;ιερθγωβ;ειοκρφδβ ω

    (ένα κρυώνω ήθελα να πω αλλά δεν γαμιέται).
    Spy said...
    @ βασιλιάς της μοναξιάς:
    Χα!
    Μετωπική με ομπρέλες!
    Αυτό δεν το είχα σκεφτεί για να είμαι ειλικρινής. Σας ευχαριστώ. Ήταν το πιο χρήσιμο σχόλιο.


    @ κ.κ.μοίρης:
    Μερικές φορές δεν ξέρω πως να ανταπεξέλθω στην οξυδέρκειά σας.


    @ χνούδι:
    Γαμιέται!
    Γιατί δε γαμιέται;
    Άμα κρυώνετε πρέπει να ζεσταθείτε.
    Να σας φτιάξω τσάϊ;
    Να σας ανάψω το τζάκι;
    Να βάλω φωτιά στο μπλογκ;
    HaLiaS said...
    (μήπως)...όταν βρεθούμε μες στην καταιγίδα δεν έχουμε χρόνο και χώρο για οτιδήποτε άλλο από το να προστατεύσουμε/σώσουμε τον εαυτό μας(?).
    (μήπως)...όταν οι αλλοί βρίσκονται στην καταιγίδα (κι εμείς ασφαλείς) τους βλέπουμε, τους σκεφτόμαστε, μα σπάνια τους προσφέρουμ την ομπρέλα μας για να προστατευτούν(?).

    καλό σας μήνα.
    σας ευχαριστούμε για τους προβληματισμούς.
    Talisker said...
    Spy?
    αυτο σας το ποστ σας μου εχει αρεσει απιστευτα ...

    αλλα δε βρηκα την ευκαιρια να σας το πω!
    -το λεω τωρα εστω κι αν εχει πια κατεβει!
    Spy said...
    @ halias:
    Κι οι δικοί σας πάντως δεν πάνε πίσω.
    (οι προβληματισμοί)


    @ talisker:
    Δεν έχει κατέβει.
    Εκεί θα είναι για πάντα.
    Σας ευχαριστώ.

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy