Το μέρος ήταν σκοτεινό.
Και βρώμικο.

Πολύ σκοτεινό θα έλεγα, για τα μάτια μου που δεν είχαν συνηθήσει σε τέτοιους είδους βαρβαρότητα. Ένας ακαθόριστος επαναλαμβανόμενος θόρυβος σερνόταν στο βάθος. Στα παλιά τα χρόνια θα μπορούσες να τον πεις ακόμα και μουσική, αλλά εδώ όχι, ήταν σκέτος θόρυβος σίγουρα. Επιβεβαιωμένα. Πεθαμένα τσιγάρα ανέδυαν στον αέρα εκείνη τη γνώριμη μυρωδιά πτωμαϊνης πάνω από τα τασάκια.

Δίπλα μου οι υπόλοιποι κατάδικοι συμπεριφέρονταν εντελώς αλλόκοτα. Σαν να μην τους ένοιαζε που βρίσκονταν, τι πρόκειται να τους συμβεί. Οι περισσότεροι χαζογελούσαν, σίγουρα τους είχαν ναρκώσει, σκέφτηκα. Σαν υπνωτισμένοι κουνούσαν τα κεφάλια τους αργά πέρα δώθε, και ψιθύριζαν ακατάληπτες λέξεις από κώδικες που δεν αναγνώριζα.

Στο πλάι μου κάθεται εκείνη. Αρκετά όμορφη και υπερβολικά ξένη για τον χώρο που μας είχαν μεταφέρει. Κι όμως, ακόμα κι αυτή ένιωθε κάπως... οικεία εδώ μέσα. Σαστισμένος γύρισα το κεφάλι μου. Σηκώθηκα, έκανα μια στροφή 360 μοίρες και ξανακάθησα αποκαμωμένος. Το μόνο γνώριμο αντικείμενο που μπορούσα να διακρίνω ολόγυρα ήταν οθόνες. Τεράστιες μαύρες οθόνες, που εξέπεμπαν αυτό το λευκό αρρωστημένο φως τους, μέσα στο μισοσκόταδο, σαν να είχαμε πάει όλοι εκεί για ομαδική ανάκριση.

Τρομοκρατήθηκα είναι η αλήθεια. Τώρα, μετά από τόσο καιρό που τα θυμάμαι όλα αυτά, αναγνωρίζω πως μπορεί να σκεφτόμουν και λίγο υπερβολικά εκείνη τη στιγμή, αλλά το μέγεθος του τρόμου που σε κυριεύει, δεν είναι ποτέ επιλογή σου. Ένιωθα σα να μη μπορούσα να πάρω ανάσα. Και δε μπορούσα με τίποτα να τρέξω προς την έξοδο. Όχι τουλάχιστον πριν τελείωνα αυτό για το οποίο είχα καταδικαστεί εδώ.

Ακόμα και στη Μοσάντ η εκπαίδευση που πέρασα φάνταζε κουκλοθέατρο μπροστά σ' αυτό.

Κανείς τρομοκράτης δε με απείλησε (αν και οι φωνές τους ακούγονταν καθαρά ολόγυρά μου), κανείς αιμοσταγής δολοφόνος δε με πλησίασε (κι ας έβλεπα αίματα σε κάθε ξαφνική λάμψη που φώτιζε το χώρο), καμία δολιοφθορά δεν υπήρξε εις βάρος μου, κι όμως οι μισοί στρατιώτες δίπλα μου ήταν ήδη νεκροί, κι οι υπόλοιποι δεν είχαν και πολλή ώρα ζωής μπροστά τους...

Αίμα, μπαρούτι και θάνατο, μύριζε το καινούργιο μου σύμπαν. Αίμα, φρέσκο, ζεστό, χυνόταν σε έναν πόλεμο που εξελισόταν με ιλλιγγιώδεις ρυθμούς μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου. Μια εκατόμβη θυμάτων, που υπάκουαν τυφλά σε εντολές, ανήμπορα να αντιδράσουν...



Ένας αναπάντεχος, όσο και ακατάληπτος διάλογος, με προσγείωσε σε μια πραγματικότητα, πιο πεζή κι από διαδηλωτή στο Σύνταγμα:

- Έλα ρε μαλάκα, άστο σου λέω...
(τακ, τακ, τακ, τακ, τακ, τακ , τακ, τακ...)
- Άστο να σου δείξω...
- Παράτα με!
- Να σου δείξω ρε ηλίθιε, και μετά το παίρνεις...
(τακ, τακ, τακ, τακ, τακ, τακ , τακ, τακ...)
(κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ...)
- Όχι ρε πούστη...
- Παρ'τα 'ρχίδια μου...
- Μα τί έγινε;
- Τί έγινε ρε μαλάκα; Σε γάμησε, αυτό έγινε.
- Μα αφού τον είχα γαζώσει...
- Ναι καλά. Το τοίχο γάζωσες, θέοστραβε...
(κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ...)
- Γαμώ... τη... πουτ...
- Γιατί δεν πεθαίνει ο καργιόλης;
- Ξέρω 'γω... Θα 'χει φάει σπανάκι.
- (!)
- Είσαι μαλάκας.
- Εσύ είσαι μαλάκας.
- Καφέ πήρες;
- Δεν έχω άλλα λεφτά.
- (...)
- Είσαι μαλάκας...

(κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ, κλικ... ... ... ... ...)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(Έτσι και ξαναπάω σε internet cafe
να γράψω post εμένα να με χέσετε...)
.

.
.
.
.
.

32 Comments:

  1. demetrat said...
    Και καλά εσύ δε θα ξαναπάς καιθα σώσεις τα ματάκια σου απ' την πεθαμενίλα.
    Οι καφρίλες που γάζωσαν το σύμπαν και τους σηκώθηκε η τσουτσού, μου λές πως θα το πάρουν το φτύσιμο απ'την κοπελίτσα που δε θα γουστάρει την φάτσα τους όταν θα της την πεσουν;
    δ
    Ανώνυμος said...
    Είπα να σχολιάσω πρώτος αλλά με προλαβαν στα κλικ κλικ κλικ επάνω. Κάτι είπες για Μοσάντ. Στημένη στην γωνία σε έχουν; Χτυπάνε δονήσεις σε κάποιο σου ποστ ώστε να σχολιά σουνπρώτοι;

    Τώρα για το κείμενο. Υπάρχουν και ειδικά φίλτρα οθόνης για να μην έχουν αυτήν την λάμψη.
    Ανώνυμος said...
    ΥΓ Βάλαν και σύνδεση ίντερνετ στα πεθαμενατίδικα; Για ποιό λόγο; Για την σύνδεση με τον άλλο κόσμο;
    Ανώνυμος said...
    Το καλοκαίρι στις διακοπές,ο γιός μου αρνείται κατηγορηματικά να πάμε μαζί σε Net καφέ.
    Μολις κατάλαβα το γιατί.
    Spy said...
    @ demetrat:
    Το φτύσιμο θα το πάρουν πακέτο μαζί με μια σφαλιάρα, μιας και η εν λόγω κοπελίτσα είναι η... γυναίκα μου...
    (νταξ' ντρέπομαι... τι να κάνω;)


    @ island:
    Είδατε;
    Άμα έχεις θεληματικό πηγούνι (ή πηρούνι) αυτά παθαίνεις...


    @ houlk:
    Μην κατηγορείτε το παιδί. Προσπαθεί να σας προστατέψει από τα splatter...
    Βάσκες said...
    Χα χα χα.

    Πράγματι. Θυμάμαι την ιστορία αυτού του Κινέζου που έπεσε ξερός μετά από τρεις μέρες συνεχούς παιχνιδιού.

    Τελείωσε την πίστα που με βαριές δόσεις καφεϊνης κατάφερε να τερματίσει, έκλεισε το μηχάνημα και κατέρευσε ως νέος Φειδιπίδης.

    Εκατόμβη.
    Naf said...
    φύγε γρήγορα απο ΄κει!!Θα σε φάνε λάχανο αυτοί...!!!είναι κανίβαλοι!
    aKanonisti said...
    Χαχαχαχαχαχαχαχαχχα
    Φοβερή η περιγραφή!!!!
    Πράγματι έτσι είναι... και δεν έχετε πάει..σε νετ καφε της Χαλκιδικής μεταμεσονύκτια..!!!!!!!
    Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

    Τι μου θυμήσατε!!!!!!
    Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

    Μόλις φύγουν τα πιτσιρίκια.. εμφανίζονται τα ζόμπι!!!!!!

    Εντελώς extreme καταστάσεις.. χειρότερα βλέματα συνενοχής από αυτά που συναντας σε στριπτιζάδικο!!!!!!
    Spy said...
    @ βάσκες:
    Αυτός τουλάχιστον δεν θα λείψει σε κανέναν...
    (βλακ χιούμορ)


    @ naf:
    Κι εσείς που το ξέρετε;


    @ akanonisti:
    Ζω ένα δράμα...
    Μπορεί και δύο...
    PN said...
    Βλέπω δεν εχουμε Internet κατάσκοπε!!!! Καλά σε πήραν χαμπάρι από την ΕΥΠ και στο κόψανε καημένε;;; Τι να πω!!! Και καλά, κοτζάμ κατάσκοπος δεν είχες ένα gadget ala James Bond να κάνεις τη δουλειά σου; Πφφφφ....

    Τώρα, αν σου πω ότι νόμιζα όσο το διάβαζα ότι μιλούσες για τα επεισόδια στην Ομόνοια από αλλοδαπούς...τι θα πεις; Άσε χρειάζομαι ξεκούραση μου φαίνεται γιατί έχω βαρέσει κόκκινο.

    Μακριά από τα Internet καφέ χριστιανέ μου. Κάνα φίλο με ADSL δεν έχεις να του κολλήσεις....;;;;
    Matrix said...
    Παλιά (και δεν είμαι και παλιός) , παίζαμε στις γειτονίες της πόλης μου, τώρα τα παιδάκια δεν υπάρχουν πουθενά μόνο σε ίντερνετ καφέ τα βρίσκεις, και είναι και επαρχία. Πόσο μάλλον στην Αθήνα.

    την επόμενη φορά με ακουστικά spy :)
    Παπίτσα said...
    Τις προάλλες έτυχε να πέσω στην ανάγκη του ίντερνετ καφέ και εγώ.
    Σιχάθηκα να ακουμπήσω το πληκτρολόγιο και δεν είχα πού να αφήσω την ροζ τσάντα μου, για να μη γεμίσει μπίχλες. Τελικά δε το ακούμπησα, και έκανε άλλως την "βρώμικη δουλειά".
    Το μόνο καλό είναι, ότι όταν χρειάστηκα να πάω προς νερού μου, η τουαλέτα των γυναικών ήταν πεντακάθαρη, καθώς... ήταν αχρησιμοποίητη!
    Δήμητρα said...
    Μάλλον για μαζόχα με κόβω που μ αρέσει εκεί μέσα ε;;...Όσο πιο σκοτεινά τόσο το καλύτερο.Εκεί που μου ρχεται κάπως είναι όταν συνειδητοποιώ τις ηλικίες των πιτσιρίκων εκεί μέσα...
    apos said...
    Μοσάντ; Αρα ξέρεις τα πάντα. Και βλέπεις τα πάντα.
    Ενδιαφέρον.
    tovenito said...
    η εκπαίδευση στη μοσαντ είναι εγγύηση. μας βγάζει περισσότερο ασπροπρόσωπους και από τις λευκές οθόνες.

    υγ. αφού τρομοκρατηθήκατε και δεν μπορούσατε να πάτε προς στην έξοδο, ας πηγαίνατε στην τουαλέτα. αλλά μάλλον με την κυρία (τουαλέτα) δεν έχετε καθόλου καλή σχέση
    wilma said...
    Χμ με χάνετε,.. ή σας χάνω (=δεν καταλαβαίνω). Προφανώς είσαστε πολύ συνεπής σε αυτό που κάνετε. Μα και σε Internet cafe? Για αυτό έχετε βέβαια και πιστούς αναγνώστες. Πρέπει να το σκεφτώ αυτό.
    Ανώνυμος said...
    εσείς γράψτε όπου θέλετε , εγώ τέτοια πράγματα δεν κάνω..
    manetarius said...
    χΡΙστέ μου! Νόμιζα οτι ξαναβλεπα το εξπρέσ του μεσονυχτίου!
    mamma said...
    Καλά, πολύ γέλιο!!!!!!

    Χάλια δεν είναι εκεί μέσα; Έπεσα στην ανάγκη του ίντερνετ καφέ πριν λίγες βδομάδες. Συμπάσχω.

    Το καλό είναι πως η φάση μυρίζει διακοπές :))))) Καλή ξεκούραση.
    L' Aesthete Soleil said...
    Πριν περίπου έναν χρόνο πήγα σε ένα net café για να εκτυπώσω κάτι, λόγω του ότι ο εκτυπωτής μου κατέβασε παροχή. Έζησα το ίδιο, αν και το περιβάλλον πρέπει να ήταν κάπως καλύτερο...
    konstantinos said...
    Ευτυχώς έχει καιρό να τα παίξει η σύνδεσή μου και δεν ξαναπάτησα σε internet beer (ε, στη 1 το βράδυ δε θα πιω καφέ και δεν έχουν tanqueray εκεί!), όπου πάλευα μεταξύ αλαλαγμών και σιχτηρίων και ενδοσυνεννόησης να ποστάρω ή να μιλήσω στο skype...

    Μετά έμπαινα κι εγώ στην ομάδα τους, πασαλειβόμουν με κάρβουνο, σερνόμουν στο χώμα και στους βάλτους, τους έκοβα τα λαρύγγια, τους εκτελούσα από τα 3 χιλιόμετρα ως γνήσιος snipper και τους εξολόθρευα μαζικά με χειροβομβίδες και μπαζούκας!
    Έτσι, για να μάθουν να μην είναι τζάμπα μάγκες...
    SDRyche said...
    Αχ άτιμη σύνδεση. Άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στις εκατόμβες!
    Ατίθασος ενήλικας said...
    άρχισε φυσαει τα βράδια
    παίρνουν μυαλά αέρα
    ε, καλά είναι..

    εσείς ; καλά ;
    ήθελα χτες βράδυ να σας γράψω
    αλλά , … χύθηκε το γάλα και τα έκανε όλα σκατα
    wilma said...
    Χαθήκατε! Καλά ήταν αναγκη να ακολουθήσετε τη συμβουλή μου και να μην τρέχετε σε Internet καφέ? Μια βλακεία συμπαράστασης είπαμε δεν ήταν αναγκη να το πραγματοποιήσετε κιόλας!
    Spy said...
    @ vk in athens:
    Aλοίμονο καλέ μου φίλε.
    Νιώθω τον κόζμο να γκρεμίζεται κατω από τα πόδια μου...
    (μεγειά το άβαταρ και το καινούργιο όνομα...)


    @ matrix:
    Τα δοκίμασα και τα ακουστικά φίλε μου. Νιέντε. Τα ζόμπι αυτά βγάζουν τόσο διαπεραστικές κραυγές, που ούτε στο καλύτερα ηχομονωμένο studio δεν γλιτώνεις...


    @ παπίτσα:
    Ε, αφού είχε και τουαλέτα γυναικών, πάλι καλά να λέτε...
    Spy said...
    @ δήμητρα:
    Να το κοιτάξετε...
    Είναι ύπουλες αρρώστιες αυτές.


    @ apos:
    Καλά, μετά από τόσους μήνες, τώρα το καταλάβατε;
    Εννοείται πως ξέρω τα πάντα...


    @ tovene592:
    Μα καθόλου σας λέω...
    Spy said...
    @ wilma:
    Όσο και να το σκεφτείτε, η ουσία είναι πως αν δεν μου έρθει μέχρι αύριο η σύνδεση, θα με χάσετε πράγματι...


    @ κ.κ.μοίρης:
    Κάτι θα ξέρετε εσείς.


    @ manetarius:
    Χαχαχαχαχαχαχαχα...
    Ε, δεν απέχει και πολύ...
    Spy said...
    @ mamma:
    Οι μόνες διακοπές που μυρίζει αγαπητή μου mamma είναι από την Otenet...


    @ L' Aesthéte Soleil:
    Σας εύχομαι ολόψυχα καλή ανάρρωση!
    (εγώ δεν την παλεύω, παρέδωσα πνεύμα...)


    @ konstantinos:
    Τι εννοείτε "τζάμπα μύγες";
    Χικ!
    Χικ!
    (μη δίνετε σημασία, με χτύπησε ο καφές κατακούτελα... μπόμπα ήταν...)
    Spy said...
    @ sdryche:
    Είστε αισιόδοξος εσείς τελικά...


    @ απατεώνες:
    Τελικά σφουγγαρήσατε ή ακόμα γλιστράει;


    @ wilma:
    Μα αφού είστε το είδωλό μου...
    Ότι λέτε είναι νόμος για μένα.
    apos said...
    Μοσάντ λοιπόν ε; ανί λο μενταμπέρ ιβρίτ. Ατά χαμούντ. Νασικότ.
    HaLiaS said...
    Μετά τη γενιά των 700 Euro (το μήνα) θα ακολουθήσει η γενιά των 700 Ωρών(το μηνα) στο νετ καφέ της γειτονιάς....

    αν κάτι με φοβίζει είναι το οτι μαθαίνουν να ζουν στο σκοτάδι, μέσα σε κραυγές, φονικά, οθόνες και πληκτρολόγια.

    Η ζωή είναι έξω...στο φως.
    Απεξάρταση Τώρα!
    ΦΟΥΛΗ said...
    [Αίμα, μπαρούτι και θάνατο, μύριζε το καινούργιο μου σύμπαν. Αίμα, φρέσκο].
    Βρε αγάπη με το αιμα!!

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy