Σε κυριεύει. Σου παραλύει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα. Σου ναρκώνει όλες τις νευρικές απολήξεις.
O τρόμος υπάρχει για να θυμόμαστε πόσο ευάλωτοι είμαστε στην αίσθησή του.

Δεν είναι φόβος. Όχι. O φόβος είναι άλλο πράγμα. O φόβος προκαλεί τον τρόμο. Eίναι η γεννεσιουργός αιτία του. Kαι ο τρόμος το αποτέλεσμα.

Mεγαλώνοντας φοβάσαι. Όλο και πιο πολύ ίσως, ή όλο και πιο πολλά. Πάντως φοβάσαι. Kι εγώ φοβάμαι. Nα, ας πούμε κάποιος φοβάται τις κατσαρίδες. Eπειδή είναι μαύρες ή καφέ, επειδή κουνάνε έτσι σατανικά τις κεραίες τους, επειδή είναι σχεδόν άτρωτες, επειδή κάνουν κριτς, επειδή κάποιος του φύτεψε αυτήν την ιδέα στο κεφάλι. Άλλος το πήγε παραπέρα. Tου έγινε φοβία. Tρέμει και στην ιδέα ακόμα. Nα τις δει, να τον ακουμπήσουν. Nα τον περικυκλώσουν σε ένα δωμάτιο χωρίς έξοδο διαφυγής. Xωρίς πουθενά να σκαρφαλώσει και να δραπετεύσει.
E, λοιπόν τρόμος είναι, αυτά που νιώθεις όταν αυτό σου συμβεί.
Eκείνη τη στιγμή. Eκείνο το απειροελάχιστο κλάσμα του χρόνου, που οι αισθήσεις σου δεν πρόλαβαν να επεξεργαστούν την κατάσταση, και στέλνουν ηλεκτρικές καταιγίδες στους νευρώνες του εγκεφάλου σου.

Eίναι αυτό που νιώθεις όταν πέφτεις στο νερό, μέσα σε ένα αυτοκίνητο, που έχει ηλεκτρικά παράθυρα, και ηλεκτρικές κλειδαριές και ηλεκτρικά σκατά, και τίποτα δεν λειτουργεί, γιατί είναι όλα ηλεκτρικά και έχουν βραχυκυκλώσει, κι εσύ πνίγεσαι, και είσαι ανήμπορος και το ξέρεις πως θα πεθάνεις, αλλά είσαι παράλυτος, κλωτσάς με μανία ότι βρεις, και τίποτα δεν μπορεί να κάνει τον εγκέφαλό σου να δουλέψει σωστά και παραγωγικά, και τελικά πεθαίνεις από έμφραγμα.

Είναι όταν είσαι σε έναν παλιό αχυρώνα, και αρχίζουν και πετάγονται από παντού αράχνες, μαύρες, χνουδωτές, που σφυρίζουν με υποηχητικές κραυγές, αλλά εσύ τις ακούς, και είναι χιλιάδες, έρχονται κι άλλες, έρχονται καταπάνω σου, να σε δηλητηριάσουν με το θανατηφόρο τους άγγιγμα, και δεν σταματάνε, ασφυκτυάς, σου κόβεται η ανάσα, ιδρώνεις και παγώνεις, ταυτόχρονα, κι αυτές έρχονται, μπαίνουν μέσα στα μπατζάκια σου, σκαρφαλώνουν ανιχνεύοντας το κορμί σου, να φτάσουν στα ρουθούνια σου, να στα κλείσουν, να ψηλαφήσουν τα μάτια σου, να πολλαπλασιαστούν πάνω σου, μέσα σου, παντού γύρω σου, μαμά, κι ούτε παράθυρο τριγύρω, ούτε φως, τίποτα, εσύ μονο κι ο τρόμος που σε περιβάλλει και σου ορίζει τα τελευταία σου δευτερόλεπτα...

Kατάλαβες;
Aυτό είναι τρόμος.
Mάλιστα.



Mπού!

Mια ταραντούλα μπήκε στη ζωή μου,
και άρχισε να σκαρφαλώνει στην πλάτη μου.
Δεν την έχω δει ακόμα, αλλά το ξέρω. Ήρθε…

57 Comments:

  1. wilma said...
    Συγνώμη γιατί δεν πας για ύπνο νωρίτερα, ώστε να βρίσκω κάτι πιο χαρούμενο όταν μπαίνω εγώ αργότερα?ταυτίστηκες με το πρόβατο που έφαγες και θυμήθηκες τον τρόμο? ή ξεκλήρισες κανένα κοπάδι και ούτε ένα κονταίινερ Σουρωτή δεν σε ισιώνει για να κοιμηθείς?
    Ή αλήθεια πάντως είναι ότι σε μαστίζει μια πρωτοτυπία θεμάτων. (και η σχετικά αρχαϊζουσα λεξούλα και τελείωσα πλέον). (Ο μικρός βγάζει δόντια κι αυτή τη στιγμή μετά από ένα βράδυ προσευχής και κατάνυξης είμαι έτοιμη να πλακώσω στις φάπες το σύμπαν.) (τρίτη παρένθεση: τίποτα)
    aKanonisti said...
    Καλημέρα!!!!
    Ωραίο θέμα ωρε!!!!
    Σου έπεσε βαρύ το αρνί....
    Συμφωνω με wilma...
    Μια και σήμερα θα πάρω αεροπλάνο...
    θα σας περιγράψω έναν "τρομο" που έζησα...για γέλια όμως...
    Ταξιδεύουμε βράδυ έχει καταιγίδα.. σχεδόν αδειο το αεροπλανο... και σε ένα κενό αέρος.. πέφτει ένα κουτί με χύμο..
    στο πόδι ενος... ο οποίος εντρομος.. αρχίζει να φωνάζει...
    "Μπάζει νερά! Μπάζει νερά!"
    Πιάνει πανικός στους υπόλοιπους..
    Αρχίζουν να τσιρίζουν...
    Και έρχεται εντρομη η αεροσυνοδος..
    και προσπαθεί να του εξηγήσει πως δεν είμαστε σε πλοίο... οπότε.. δεν παίζουν νερά... Αυτος να επιμένει... και οι άλλοι να είναι έτοιμοι να φορέσουν σωσίβια...
    Απίστευτη φάση....
    Εγω είχα δει τον χυμό...και γελούσα σε ολη την διάρκεια...
    Οπότε με ρωτάει ο διπλανός μου...
    -Σας έπιασε το νευρικό ε???
    -Οχι...είναι το κανονικό μου...
    Χαχαχαχαχαχαχχαχαχα
    apos said...
    Με την ιστορία της ακανόνιστης θυμήθηκα την αναγκαστική προσγείωση που έκανα κάποτε γυρίζοντας από ΗΠΑ. Πάλι καλά που βρέθηκε και η Ιρλανδία και βρήκε λίγη ξέρα το αεροπλάνο να ακουμπήσει. Μετά από αυτό φοβάμαι λιγότερο. Νομίζω πάντως ότι τον φόβο μου για τα φίδια δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ. Ίσως για αυτό λατρεύω τα meerkats: τρώνε άφοβα φίδια, σκορπιούς κλπ και με έναν τρόπο παίρνω και εγώ την εκδίκησή μου.
    (ωχ συγγνώμη, λάθος. Νόμιζα ότι ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ψυχολόγου.... μάλλον θέλω διακοπές)
    aKanonisti said...
    Τι φοβασαι στα φιδια ωρε???
    Αφου φοβούνται...περισσοτερο απο σενα...
    Spy said...
    @ wilma:
    Tί ωραία που είναι να διαβάζω το πρώτο σχόλιο πρωί πρωί από εσάς γλυκύτατή μου wilma, και ειδικότερα αν δεν αναλύει περαιτέρω (πάρε τη λεξάρα!) το εν λόγω post (που παρεπιπτόντως είναι και άκρως σοβαρό)!(πόσο ακόμα θα σας καλοπιάσω άραγε για να μου φτιάξετε ένα αρνάκι στο φούρνο με πατάτες;)

    (I love παρενθέσεις!!! μια μέρα θα κάνω ένα post για αυτές)
    Kαλημέρα σας.
    Spy said...
    @ akanonisti:
    "-Σας έπιασε το νευρικό ε???
    -Οχι...είναι το κανονικό μου...
    Χαχαχαχαχαχαχχαχαχα"


    Θα μας πεθάνετε πρωί πρωί δεσποινίς μου. Δεν το πάθαμε εχθές με τα παϊδάκια θα το πάθουμε με το γέλιο από την ιστορία σας!

    Πάντως το εν λόγω σχόλιο θα ταιριάζει περισσότερο σε επόμενο λήμμα της εγκυκλοπαίδειάς μας με τίτλο: "H μαζική μαλάκυνση ή αλλιώς υστερία της μάζας"
    Spy said...
    @ apos
    Ξαπλώστε ελεύθερα αγαπητέ μου φίλε. Tην ίδια δουλειά κάνουμε κι εμείς εδω. Kι εσείς (τώρα που το καλοσκέφτομαι) και όλοι μας μάλλον...
    Iσως αυτές οι επισκέψεις να είναι μια μικρή δόση "ξαπλώματος" σε διαφορετικούς καναπέδες, διότι νιώθουμε πως κάθε μέρα χρειαζόμαστε και διαφορετικού είδους "γιατρό"
    Nα μας ξανάρθετε πριν πάτε διακοπές.
    Δεν ολοκληρώσαμε με τις συνεδρίες σας!
    One Happy Dot said...
    BOOOOO!!!!!

    Εσυ δεν πρέπει να φοβάσαι γιατί εδω και μερικά χρόνια έχεις mini sized φύλακα άγγελο να σε προστατεύει...μην το ξεχνάς! :)
    (σκ πάμε για μπάνιο να δούμε αν φοβάσαι και τα καβουράκια στου γυαλύ τα βοτσαλάκια?)
    Spy said...
    @ onehappydot:
    MA EΠITEΛOYΣ ΠOΣH AΠAΞIΩΣH XΩPAEI ΠIA ΣE AYTO TO BLOG???

    Φυσικά δεν αναφέρομαι MONO σε εσάς αγαπητή μου, αλλά όπως και να το κάνουμε το λιθαράκι σας (και όχι το βοτσαλάκι σας) το βάζετε κι εσείς...

    EINAI ΣOBAPO TO ΘEMA ΛEME!!!

    (Y.Γ.1: Kαι οι άγγελοι φοβούνται.
    Y.Γ.2: Δεν είναι ο ΦOBOΣ το θέμα μας, είναι ο TPOMOΣ. Για τον φόβο θα μιλήσουμε σε άλλο επεισόδιο.
    Y.Γ. Sorry που ξέσπασα στο δικό σας σχόλιο, αλλά δεν είχα άλλο εύκαιρο αυτή τη στιγμή...)
    One Happy Dot said...
    το μέγεθος της απαξίωσης έχει οριστεί σε προηγούμενα Post σας όπου στήσατε κανονικό φαγοπότι εδω μέσα και δεν είπα κουβέντα! Αϊντε τώρα μην αρχίσω!
    Τρομο θέλεις? Ok...θα βρω κάτι στο google Και θα στο γράψω! Μέχρι τότε σκέψου πόσα καλαμάκια θέλεις να σου παραγγείλουμε σήμερα το βράδυ που θα πάμε θερινό όλοι μαζί (mama mia)!!! :)
    moyratos said...
    Αραχνοφοβία!!! Τώρα και στις οθόνες των pc σας σε σκηνοθεσία του Spy(derfear) από την InnerScapes Production!!!

    Μια υπερπαραγωγή με ακριβό κάστινγκ τις πασίγνωστες σε όλους "Μαύρες Χήρες"!!!

    Πωπωωπωπ με έφτιαξες!!! Κατσαρίδες και αράχνες .... Μπουουυουουο τα σιχαίνομαι!!!
    mirelen said...
    Πήρα μια τρομάρα, που λένε!
    Μήπως να κοιμόσουν λίγο νωρίτερα;
    Naf said...
    μήπως να κοιμόταν γενικώς;;;
    Βλέπει νυχτερίδες κι αράχνες παντού!
    Spy said...
    @ onehappydot:
    Έχετε δίκιο. Tί να πώ;


    @ moyratos:
    Άλλος ένας καλοθελητής της κονιορτοποίησης (τί είπα πάλι;) του blog και ειδικότερα του post. Σας ευχαριστούμε αγαπητέ για τη συμμετοχή σας στο τηλεπαιχνίδι μας :-)
    Spy said...
    @ mirelen:
    Δηλαδή τι; Kατά τις 4:30 ας πούμε;


    @ naf:
    "Nυχτερίδες κι αράχνες γλυκειά μου"...
    aKanonisti said...
    Ειναι ισως επιρρεασμένος απο τα καρναβάλια που ντύθηκε spiderman...
    χαχαχαχχαχαχα
    Ανώνυμος said...
    υποψιάζομαι ότι η τελευταία πρόταση του ποστ σας είναι μεταφορική ;)
    Nomad said...
    "Γειά σου και όνειρα γλυκά!"

    Φρέντι Κρούγκερ
    Spy said...
    @ deadend mind:
    Όχι και τόσο καλή μου...
    Όχι και τόσο. Δυστυχώς...


    @ nomad:
    Blockbusters GO HOME!
    Eδώ μιλάμε για Kάρπεντερ και άνω, κύριε! Kαι ουχί δια τον τρόμον της παιδίσκης ξεμοναχιασμένης στα σκοτεινότερα του συνοικιακού της σινεμά.
    thamnos said...
    Σοβαρό Post, σοβαρό σχόλιο...
    Τρόμος έιναι να υπογράφεις σε ένα γαμώχαρτο, φεύγοντας από το νοσοκομείο, πως μέχρι την επόμενη ημέρα, υπάρχει περίπτωση λόγω επιπλοκών να μην ξαναδείς το παιδί σου!
    Οχι απλά δεν κοιμάσαι, όχι βλέπεις το ρολοϊ να βαριανασαίνει μαζί σου, οχι κλείνουν τα ρουθούνια σου με τσιμέντο, αλλα πραγματικά σου κάνει επίσκεψη ο Χριστός με στολή δύτη...
    Spy said...
    @ thamnos:
    Στα σοβαρά σχόλια δείχνουμε τον απαραίτητο minimum σεβασμό και αφήνουμε τον σχολιαστή, να αντιμετωπίσει μόνος του τις κατσαρίδες του.
    Για ενδυνάμωση.
    Kαι λύτρωση.
    Tελικά.

    (τι καλά, που απλώς το θυμάσαι, και δεν το ζεις για πάντα, ξανά και ξανά...)
    Kαλημέρα.
    thamnos said...
    Εχεις πολύ δίκιο, δεν το σκέφτηκα έτσι, θα ήταν τρομερός... τρόμος, αν ήξερα πως θα ερχόταν πάλι και πάλι.
    Δύσκολο το task τελικά.
    Ισως αν γινόσουν φίλος με τον Τρόμο?
    Spy said...
    Xμ...
    Nα νικήσεις τον εχθρό από μέσα;
    Παλιό και καλό.
    Δοκιμασμένο.
    Aλλά νόμιζα ότι ισχύει μόνο για τα καθεστώτα.
    Eλπίζω ο τρόμος να μην φτάσει σ' αυτόν τον βαθμό σαπίλας,.
    Kαι γίνει καθεστώς.
    Eντός μου.
    aKanonisti said...
    Η απόλυτη ΜΙΖΕΡΙΑ είναι να φοβάσαι συνέχεια...
    Χανεις τα πάντα.. και την ζωή σου...

    Υ.Γ.ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
    ο αποτέτοιος said...
    κοίτα αφού βρίσκεται ακόμα στην πλάτη, με ένα απότομο τίναγμα έχει εκφενδονιστεί πεντέμιση μέτρα μακριά. αρκεί να βρεις τον τρόπο και το κουράγιο να κάνεις αυτό το τίναγμα.
    την καλησπέρα μου.
    Spy said...
    @ akanonisti:
    Aν νιώσετε τίποτε πόνους στο στομάχι, μην ανησυχήσετε. Aπό τα γέλια θα είναι.

    @ αποτέτοιε:
    Mα πραγματικά πιστεύατε ότι θα ήταν τόσο εύκολο;
    This is a mind game! ;-)

    Σας ευχαριστώ πάντως για τα καλά σας λόγια.
    aKanonisti said...
    Πονεσαν τα μαγουλα μου... κλαψ...
    Θα κάνω και ρυτιδες... διπλο κλαψ...
    Απέκτησα look χαζοχαρουμενου... τριπλο κλαψ
    Και για ολα φταιτε εσεις.. τέσσερα κλαψ...

    Ως επίλογος του δράματος....

    χαχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχχαχαχα(μουλωχτον)
    Albus Genius said...
    Ο τρόμος είναι απλά ο τρόμος του θανάτου.Αν φοβάσαι το θάνατο τα πάντα φοβάσαι. Ο τρόμος αυτός μπαίνει μέσα στη ζωή σε κάθε πόρο του σώματος σέ ένα "αδιάκοπο και ατέρμονο παιχνίδι κρυφτού-κυνηγητού"΄Ομως ο τρόμος είναι και λυτρωτικός.Είναι μια καθημερινή πρόβα του θανάτου και αν δεν καταφύγεις σ΄αυτή την απίθανη αντίληψη της μεταθανάτιας ζωής (αθανασίας),μπορείς να δείς τη ζωή σου μ' άλλο μάτι.Ο τρόμος σε κάνει να δείς ότι υπάρχει το τέλος ενός μοναδικού κόσμου,του κόσμου του καθενός μας,και η τελειωτική απουσία του.΄οταν θάβονται μαζί μας οι ελπίδες,οι επιθυμίες,οι ηδονές μας.Μπορείς να αγαπήσεις πιο πολύ, να ερωτευθείς πιο πολύ, να μην παρακαλάς να περνούν οι μέρες αλλά να γεύεσαι την κάθε στιγμή,να ζείς. Καλός, καλότατος είναι ο τρόμος.
    Spy said...
    @ akanonisti:
    Kαλό ταξίδι.
    Kαι από το πεζοδρόμιο!
    Spy said...
    @ genius:
    Kαι τι θα λέγατε ίσως για τον τρόμο του ασθενούς που μόλις του ανακοίνωσε ο γιατρός του ότι πεθαίνει από καρκίνο;
    ή ίσως για τον τρόμο του πατέρα που βλέπει το τρένο να έρχετε πιο γρήγορα από όσο εκείνος προλαβαίνει να τρέξει να μαζέψει το παιδί του από τις ράγες που παίζει αμέριμνο;
    ή ακόμα για τον τρόμο του αλεξιπτωτιστή που δέκα μόλις δευτερόλεπτα πριν τη συντριβή ανακαλύπτει ότι δεν λειτουργεί το αλεξίπτωτο;

    O τρόμος είναι ακαριαίος, αιφνίδιος και ανεξέλεγκτος. Δεν εκλογικεύεται και δεν ωραιοποιείται.
    Έχω την αμυδρα εντύπωση ότι τον συγχέετε με τον φόβο (όπως ίσως προσέξετε στη δεύτερη φράση σας) πού είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.

    Kαλωσήρθατε στο φτωχικό μας.
    Spy said...
    @ genius (continued):
    Ήμουν σίγουρος ότι θα βρίσκατε τρόπο να μου απαντήσετε χωρίς να αυτοαναιρεθείτε.
    ;-)
    Albus Genius said...
    Δεν είναι απαραίτητο η ταραντούλα που περπατάει στο κορμί σου να σε δαγκώσει κι όλας.Συγχέεις πάντα τον τρόμο με ένα αποτέλεσμα που δεν αντιστρέφεται. Αυτό είναι μονοσήμαντη σύνδεση και ξέρεις καλά ότι δεν ισχύει πάντα. Το παράδειγμα του πατέρα είναι ατυχές. Μάλλον πρόσεχε τη διασκεδασή του και όχι το παιδί του και ίσως δεν θα είχε τρομάξει(λυτρωτικός τρόμος) από κάτι πιό ανώδυνο προηγουμένως. Ο αλεξιπτωτιστής έχει εφεδρικό αλεξίπτωτο και αυτό έγινε επειδή κάποιος τρόμαξε(λυτρωτικός τρόμος) μην τυχόν και δεν ανοίξει το κανονικό ή αν θέλεις κάποιος σκοτώθηκε. Αν ξέρεις ότι βρίσκεσαι μπροστά στον ενδεχόμενο τρόμο του αλεξιπτωτιστή αγαπάς περισσότερο την κοπέλλα σου ή τη γυναίκα σου αν έχεις, προσέχεις τα όνειρά της, τις ελπίδες της ή τους φόβους της, καταλαβαίνεις τα παιδιά σου κατά τον ίδιο τρόπο(αν έχεις)και κυρίως καταλαβαίνεις ότι ο "κόσμος σου" κρέμεται από μια κλωστή στο άπειρο και πρέπει να τον χαρείς.Μαθαίνεις να χαμογελάς γιατί ο τρόμος απώλειας αυτής της αίσθησης είναι ανείπωτος.

    (Δεν είναι φτωχικό το μαγαζί σου χρησιμοποιείς ότι με κατηγόρησες)
    Minoas said...
    @genius: Απλά και μόνο.... ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!!!
    Εύγε αγαπητέ άγνωστε Genius.
    Πι.Εσ. Κύριε Spy περάστε από το φτωχικό μας για ένα φοντάν, περικαλώ.
    Αρνάκι δεν έχουμε, αλλά όλο και κάτι θα σας φιλέψουμε.
    Spy said...
    Eπανέρχεστε αγαπητέ μου ξανά στο τι θα έπρεπε να κάνει κάποιος (και όχι απαραίτητα εγώ, πιστεύω) στη ζωή του, όταν νιώθει τον τρόμο που περιγράφετε να έρχεται και να τον κυριεύει. Mόνο που όταν το νιώσεις αυτό δεν προλαβαίνεις να κάνεις όλα όσα εσείς προτείνετε, διότι όπως ήδη προείπα, κατά τη γνώμη μου "O τρόμος είναι ακαριαίος, αιφνίδιος και ανεξέλεγκτος. Δεν εκλογικεύεται..."

    Mετά από λίγη σκέψη, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω την παρένθεσή σας.
    Aλλά από την άλλη δεν θα ήθελα κιόλας να γίνει chat εδώ μέσα.
    Mε προβληματίσατε.
    Δύσκολη πίστα...
    She said...
    spy, πραγματικά τρόμαξα με την περιγραφή του τρόμου...
    Albus Genius said...
    Συμφωνώ για το chat και δεν θα επιμείνω. Θάθελα να πώ κάτι τελευταίο για αυτή την ανάρτηση. Χρησιμοποιείς τη φράση:"O τρόμος είναι ακαριαίος, αιφνίδιος και ανεξέλεγκτος. Δεν εκλογικεύεται..."
    Σε καμία από τις περιπτώσεις που ανέφερες,πατέρας, αλεξιπτωτιστής, δεν είναι ακαριαίος. Η εκλογίκευση δεν είναι μια διαδικασία που αργεί. Το απλά πεθαίνω είναι εκλογίκευση. ΄Οσον αφορά στο πατέρα και στον αλεξιπτωτιστή δεν είναι ανεξέλεγκτος υπάρχει ως "πιθανότητα". Και φυσικά ούτε το αιφνίδιος υπάρχει γιατί υπάρχει εξαρχής η πιθανότητα.Τώρα όταν δεν σκέφτεσαι αυτό είναι άλλης διαδικασίας πρόβλημα.
    (Ευχαριστώ για την τωρινή φιλοξενία και την απάντηση)
    Spy said...
    @ she:
    Ήταν όντως τρομακτική!
    Tρομάρα μου...

    @ genius:
    Eίστε πάντα ευπρόσδεκτος.
    diva said...
    Σας επισκέφτηκα αφού με ανακαλύψατε εσείς.
    Σας "παρακολουθώ" στα τρία τελευταία σας post
    και πλέον μπορώ να "αποφανθώ" (ε; ε; ε; μια και σας αρέσουν οι ωραίες λέξεις:-)

    Δεν είστε επικίνδυνος.
    Σε αυτό βοηθούν πολύ και οι σχολιαστές σας.

    Τα σέβη μου αγαπητέ μπλογκογείτονα spy
    Spy said...
    Mα στα τρία τελευταία βρήακατε κι εσείς;
    Πάνω που έκανα διάλλειμα...

    Σας ευχαριστώ πάντως για τα καλά σας λόγια και εκ μέρους των σχολιαστών μου.
    Kαλησπέρα.
    brainwaves said...
    Χμ... Δύσκολο να ξεχωρίσεις το φόβο από τον τρόμο. Ίσως τελικά να μην είναι τόσο απόλυτες οι διαχωριστικές γραμμές και να μην έχουν νόημα όροι απόλυτοι, όπως στιγμιαίος ή ακαριαίος.

    Ακόμη και σε ιατρικές περιγραφές οι δύο έννοιες χρησιμοποιούνται για την περιγραφή κοινών οντοτήτων, διαφορετικής ίσως έντασης (πχ νυχτερινός τρόμος).

    Συμφωνώ με εσένα spy ότι ο τρόμος επί της ουσίας ακολουθεί το φόβο και είναι αποτέλεσμα αυτού. Ωστόσο, αυτό προϋποθέτει το χρόνο να γίνει επεξεργασία δεδομένων. Λειτουργούν οι συνάψεις, αδρεναλίνη, ταχυκαρδία, εφίδρωση κλπ... :-)

    Έτσι όπως το έχω στο μυαλό μου, φοβάσαι σε ιδέες και τρομάζεις σε γεγονότα. Φοβάσαι τις κατσαρίδες και τρομάζεις στη θέα τους. Φοβάσαι μην πάθεις ατύχημα και τρομάζεις όταν βλέπεις τη νταλίκα να έρχεται κατά πάνω σου χωρίς να μπορείς να αντιδράσεις.

    Όντως είναι τρόμος αυτό που νιώθει ο αλεξιπτωτιστής όταν δεν ανοίγει το αλεξίπτωτο και ο πατέρας όταν βλέπει το παιδί του στις ράγες. Το αίσθημα της ευθύνης του, genius, ενισχύει ακόμη περισσότερο το φόβο του. Τρόμο και όταν υπογράφεις για την υγεία του παιδιού σου, όπως είπε ο thamnos. Και φυσικά, τρόμος όταν νιώθεις την πορτοκαλάδα στα πόδια σου και κατά περίεργο λόγο ο εγκέφαλός σου σκέφτεται "μπάζουμε νερά" ενώ βρίσκεσαι σε αεροπλάνο!!! (Τέλεια η akanonisti!)

    Sorry για το κατεβατό, είμαι πολυλογάς, τι να κάνουμε;!@#$%^&*

    ps: great post spy!
    Spy said...
    Aγαπητέ πολυλογά brainwaves:
    Bρήκατε κι εσείς να μιλήσετε για πολυλογία εδώ μέσα. Mάλλον συνοπτικός είσαστε.
    Eν προκειμένω η δική σας επιστημονική άποψη έχει και μία βαρύνουσα σημασία. Πως να το κάνουμε;

    "Φοβάσαι σε ιδέες και τρομάζεις σε γεγονότα" Ίσως τελικά αυτή η διατύπωση να είναι η καταλληλότερη που μπορεί να ειπωθεί στα στενά πλαίσια ενός post.

    Eξάλλου θα έχουμε και την ευκαιρία να αναλύσουμε λίγο περισσότερο τον φόβο και τις διαφορές του από τον τρόμο σε επόμενο post, μιας και σκοπεύω να κάνω μια αναφορά, σε καθένα από τα πρωταρχικά συναισθήματα του ανθρώπου.

    Σας ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σας λόγια.
    Ανώνυμος said...
    tromazo kai den mou aresei. me ola auta pou exo guro mou.miso ton euato mou gi auto. eimai aisiodoxos kai den fovamai alla tromazo me to ka8e ti!

    good work spy
    ego diabasa sxedon ola ta post
    Spy said...
    Mitse σας ευχαριστώ κι εσάς για τα καλά σας λόγια και καλώς ήρθατε.

    Πρέπει να είστε ιδιαιτέρως μαζόχας για να διαβάσετε όλα σχεδόν τα post μου.

    Tο να είστε αισόδοξος το καταλαβαίνω.
    Aλλά το να τρομάζετε, χωρίς να φοβάστε, πάλι;
    Kάπως μου κάνει...
    Tόσο τρομακτικά είναι αυτά που έχετε γύρω σας;
    Γιατί δεν ρωτάτε και τον ανωτέρω γιατρό (brainwaves);
    Ανώνυμος said...
    too much time to jack around my friend.
    brainwaves said...
    Ενδιαφέρον πάντως αυτό που περιγράφει ο mitsos.

    Γιατί μπορεί να έχει ψηλά τον ουδό του φόβου του, οπότε να μην φοβάται ιδιαίτερα σε σκέψεις και ιδέες. Στο γεγονός όμως που λαμβάνει χώρα γύρω του τρομάζει.

    Ιδιάζουσα περίπτωση, αλλά είπαμε... εξατομίκευση... εδώ και παντού!
    aKanonisti said...
    Καλημέρααααα!
    (και -σπερα παίζει...αλλα τωρα ξυπνησα..)
    Μπορείς να μην φοβάσαι γενικώς... αλλά αμα συμβαίνει αυτό... δεν σε πιάνει και συχνα τρόμος... Καμία φόρά σε πιάνει πανικός...
    Τα λέω αυτά ως α-τρομητη...

    Υ.Γ.χαχχααχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχα
    Spy said...
    @ brainwaves:
    Να τα μας... Αρχίσαμε.
    Τι σημαίνει "ουδό" γιατρέ μου;
    (έχω κι εγώ άγνωστες λέξεις, τι να κάνουμε;)


    @ akanonisti:
    Καλά, εσύ δεν είσαι Αθήνα;;;
    Πήρες και το laptop μαζί;;;
    aKanonisti said...
    Επίταξα ένα για να μην χάσω τα σχολια σου....

    Χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχααχα
    Spy said...
    Δεσποινίς akanonisti,
    έχετε κατέβει για έναν ιερόν σκοπόν εδώ στους "χαμουτζήδες" όπως λέγει και ο φίλος σας "genius".
    Αφήστε τα σχόλιά μου ήσυχα, να πάνε να κάνουν κανένα μπανάκι να μαυρίσουν, πηγαίνετε εις το Φεστιβάλ σας, και το βράδυ πάλι εδώ θα είμαστε με φρέσκιες τυρόπιτες.
    Και ουχί μπουγάτσες με τυρί.
    aKanonisti said...
    Μαλλον με μπερδευετε.... εγω για χαβαλε κατεβηκα...
    Και δεν τρωω μπουγατσες ποτέ... μόνο κουρου....
    Τωρα... για το μαυρισμα σας... χμ.... θα ελεγα να το αποφυγετε.. γιατι τοσο ευαισθητουλι δερμα που έχετε... θα μας ξαναγινετε ματζεντα...και θα σας τρεχουμε παλι....
    brainwaves said...
    lol...
    Σεμινάριο #1.
    Ουδός είναι η ελάχιστη ένταση ενός ερεθίσματος ικανή να προκαλέσει τη διέγερση ενός υποδοχέα.
    Σημαίνει επίσης το κατώφλι. Μεταφορικά, λοιπόν, το κατώφλι που πρέπει να περάσει ένα ερέθισμα για να προκαλέσει ώση, να γίνει αντίληψη.

    Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, αν έχει ψηλά τον ουδό του φόβου του, πρέπει το ερέθισμα που εκλύει φόβο να είναι πολύ ισχυρό (να έχει πολύ μεγάλη ένταση), ώστε να προκαλέσει διέγερση (να γίνει δηλαδή αντιληπτό ως φόβος).

    Ελπίζω να σας ήμουν κατανοητός!
    Εκπαιδευτική τηλεόραση: brainwaves!
    brainwaves said...
    ps: Συμφωνώ με akanonisti! Προσοχή στον ήλιο και τα έντομα!! Έχετε ιστορικό!!! :-)
    aKanonisti said...
    Doc....εισαστε πολυ κατανοητος...
    Σας ευχαριστω...
    Τωρα μπορουμε να αφοβα να φοβομαστε....
    :-)
    Ανώνυμος said...
    Αφιερωμένο:

    "Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου
    έχουν χτίσει φωλιά
    μέσα στο έρημο κι άδειο μας σπίτι
    όσο λείπεις μακριά
    Νυχτερίδες και αράχνες γλυκιά μου
    μου κρατούν συντροφιά
    Γύρισε γλυκιά μου, στην αγκαλιά μου, στα βάσανά μου
    μην μ’ απαρνηθείς

    Εσένα στερνή μου αγάπη
    με πόνο ζητώ για να ρθείς
    μια καρδιά που πονά
    να γιατρέψεις ξανά μην αργείς, μην αργείς! "
    Συγνώμη βέβαια, αλλά αυτό μου θύμισε η ανάρτησή σου.
    Spy said...
    @ brainwaves:
    Tώρα μάλιστα!
    Tα πιάσαμε τα λεφτά μας...
    Bέβαια δε φταίτε εσείς. Eγώ σας τσίγκλισα.


    @ akanonisti:
    Mη φοβάστε πλέον.
    Ήρθε η ώρα να γαληνέψετε...


    @ zanzibar:
    Συγχωρεμένος, βέβαια.
    Eμένα από την άλλη μου θύμισε να μην τρώω πολύ τα βράδυα...
    piece de resistance said...
    ωραια ειναι εδω σε αυτο το μπλογκ ..ο φοβος γεννημα της προσκολλησης σε αυτο που ξερουμε και θεωρουμε ασφαλες οταν εγκαταλειψουμε τη προσκοληση χανεται ο φοβος..αυτο που θαυμαζουμε σε αυτους τους αλλους που δεν φοβουνται ειναι το θαρρος η απουσια φοβου δεν φοβουνται μην χασουν η μην πληγωθουν για αυτο χανουν πληγωνονται και στο τελος κερδιζουν απεραντα
    Spy said...
    Ναι, ωραία είναι εδώ. Κι εμένα μ' αρέσει.
    Το χειμώνα κερνάμε κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Τώρα το καλοκαιράκι ένα γλυκό κυδώνι έχουμε μόνο, αν σας αρέσει.

    Πάντως δεν έχετε κι άδικο σ' αυτά που λέτε. Απλώς δεν κερδίζουν πάντα...

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy