Αφιερωμένο με μεγάλη αγάπη σε έναν "υποψήφιο" πατέρα (ξανά)...
Το κείμενο είναι από το υπέροχο blog: "Που είναι η πανοπλία μου;"



Ευγνωμοσύνη: #a definition



















"
Η λέξη ευγνωμοσύνη εφευρέθηκε από κάποιον άντρα που απεγνωσμένα προσπαθούσε να εκφράσει, με τα ελάχιστα μέσα που διέθετε η γλώσσα και οι εκφράσεις του προσώπου του, μερικές εκατοντάδες συναισθήματα, μικρότερα (όσο ένα στιγμιαίο ανατρίχιασμα στον κρύο αέρα) ή και πολύ μεγαλύτερα (όσο ένα στόμα που θα κατάπινε την υδρόγειο σφαίρα σαν δισκίο παρακεταμόλης) προς μια γυναίκα.

Το ζητούμενο βέβαια δεν ήταν να της αποδείξει τον έρωτα του με τεράστια υγρά λόγια από latex (που όπως όλοι γνωρίζουν το μέγεθος τους είναι ανάλογο του κενού αέρος που κρύβουν μέσα τους) ή να φουσκώσει σαν πλουμιστό πτηνό επιδεικνύοντας θεϊκές ικανότητες, υψηλή νοημοσύνη και ανυπέρβλητη δύναμη.

Αυτό θα ήταν εύκολο.

Το δύσκολο ήταν να στέκεται αμέτοχος, σχεδόν ανήμπορος, μπροστά στο θαύμα της ζωής. Να παρακολουθεί σαν υπέρβαρος συνταξιούχος το reality show που θα του αλλάξει τη ζωή με όλα του τα όπλα πεπερασμένα και σκουριασμένα από καιρό. Ένας κούφιος πολεμιστής που θα πέθαινε στη θέα της κομμένης του παρανυχίδας.

Για μένα όμως τα πράγματα είναι εύκολα. Όλα αυτά έχουν απο καιρό ειπωθεί. Γενναιότεροι πολεμιστές έχουν βουρκώσει κι αγκαλιαστεί ανήμποροι να κάνουν κάτι άλλο. Ευρηματικοί και κοινοί ποιητές έχουν χτίσει ουρανοξύστες από ψυχικό μπετόν κάτω απ’ το βάρος της υπέρτατης συγκίνησης της νέας ζωής. Μια μανιέρα για τους δυνατούς που δεν έμαθαν ποτέ τι θα πει πόνος.

Ευγνωμοσύνη νοιώθω.
Και θα κρατώ αυτό το πουγγί που είναι γεμάτο με τον πόνο και την αγωνία σου στην αγκαλιά μου ανήμπορος για πάντα."



photo by angeloflight

17 Comments:

  1. Spy said...
    Πω, πω,
    ή μείνατε όλοι άφωνοι από τη συγκίνηση ή μετακομίσατε σε άλλα blogs...
    Σε κάθε περίπτωση θα κρατήσω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω!
    Ανώνυμος said...
    Μου αρέσουν αυτές οι τρίχες και όταν καθίσει ένα μήλο στο λαιμό του παιδιού σου θα κάθεσαι σαν ανήμπορος συνταξιούχος μπροστα στο ρεάλιτυ. Τί να πώ η ανημπόρια ως συναίσθημα πουλάει τελευταία.
    Ανώνυμος said...
    Είναι καλό να το αφιερώνεις σε υποψήφιο πατέρα. Δεν έχει ιδέα!
    Χαίρομαι που σου είπε κάτι...

    Ανώνυμε, η ανημπόρια δεν πουλάει.Η αδιαφορία και η έλλειψη εμπάθειας ναι.
    Spy said...
    dr.uqbar καλωσήρθες!
    Ελπίζω να μας επισκέπτεσαι όποτε το μπορείς. Τη γνώμη μου για το δικό σου Blog μάλλον θα την έχεις καταλάβει από τα σχόλιά μου σε αυτό.

    Αν θέλεις διάβασε κι αυτό. Είναι απίστευτο πόσους άγγιξε κι ας μην έκαναν σχόλιο...
    http://spy-innerscapes.blogspot.com/2008_05_01_archive.html#3671379632389130873
    One Happy Dot said...
    Έσκασες ή να έρθω πάλι σε λίγο?

    Με κάτι τέτοια που μας δίνεις να διαβάσουμε ανοίγει το μυαλό μας να ξέρεις και ψάχνουμε τρόπους να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, πιο ολοκληρωμένοι..πιο άνθρωποι! Πάρε ανάσα τώρα.. :)
    Spy said...
    Sorry, δεν λειτουργεί το παραπάνω link. Το post έχει τίτλο "Ο μπαμπάς μου"
    Spy said...
    Καλή μου dot, αν νοιάζεσαι τόσο πολύ για τους άλλους (και τις ανάσες τους) -που το ξέρω ότι νοιάζεσαι- τι θα σου μείνει για σένα;
    One Happy Dot said...
    Έχω αποθέματα για μένα μη σε νοιάζει.

    Άλλωστε τι να το κάνω να θυμάμαι οσα έκανα για μένα και να παίρνω ανάσες για τη δική μου επιβίωση όταν η ανάμνηση θα είναι μονοδιάστατη και το τζάμι δεν θα είναι θολό και από τη δική σου ανάσα, της γυναίκας σου, του άντρα μου, του φίλου ή της φίλης μου... άντε και έγιναν 8 τα σχόλια και οι ανάσες πολλές! :) Καληνύχτες με ...φφφφιιιιου!
    MuppetShow said...
    Δεν αφήνουμε τις αμπελοφιλοσοφίες για τους νομπελίστες και να ευχήθουμε κάτι καλό στον μέλλον μπαμπά? Χαρά είναι και όχι συνέδριο της φιλοσοφικής...
    Εγώ εύχομαι να είναι γερό, έξυπνο, ζωηρό και βέβαια όμορφο!!!!

    Υ.Γ:Για τον ανώνυμο με τα μήλα: Αν θές να βλέπεις reality show μην ταϊζεις μήλο το παιδί σου!!
    Ανώνυμος said...
    Σας ευχαριστώ όλους και ιδιαίτερα τον Spy που ανέβασε αυτό το post, μια που αφορά την δική μου "περίπτωση".

    Ειδικότερα όμως θέλω να απαντήσω στον ανώνυμο με το μήλο...
    Ανώνυμε,
    η αρχική σου σκέψη σχετικά με την ανημπόρια που αισθάνεσαι μπροστά σ'ένα τέτοιο περιστατικό (με το μήλο) με βρίσκει απόλυτα συμφωνο.Ήταν, και είναι ο απόλυτος εφιάλτης μου (μια και έχω ήδη μία κόρη 3,5 χρονών) το οτιδήποτε μπορεί να της συμβεί και για το οποίο δεν μπορώ να κάνω ΤΙΠΟΤΑ εκείνη την στιγμή για να την βοηθήσω...
    Τίποτα????
    ...Μπορώ να πεθάνω για εκείνη αυτή την στιγμή (από το αγχος μου- γαμώ τα μωβάκια μου), άσχετα αν εκείνη δεν το χρειάζεται....
    ...Μπορώ να την γυρίσω ανάποδα και να την σώσω...
    ...Μπορώ να την κοιτάω στα μάτια,να της κρατήσω το χεράκι και να την βοηθήσω έτσι να το αντιμετωπήσει με όση δύναμη έχει κ να τα καταφέρει να το ξεπεράσει...
    ...Μπορώ να της δώσω την ανάσα μου...
    ...Μπορώ τα πάντα γι΄αυτήν...
    ...γιατί αυτή είναι τα πάντα για μένα!!!!!!!!!
    Και αυτό δεν αλλάζει με καμιά "προκαταβολικά αγχωτική" σκέψη, που μπορεί να με έκανε να πιστεύω αυτά που δείχνεις να πιστεύεις κ εσύ...

    "Τρίχες" λοιπόν πιστεύω ότι είναι,πλέον, όλη η προγούμενη μ@λ@κισμένη ζωή μου, στην οποία επίσης κάθε τρείς και λίγο κόντευα να πεθάνω για τους πιό ηλίθιους λόγους του πλανήτη αν αυτοί συγκριθούν έστω και με μιά γρίπη της κόρης μου...Μια ζωή δηλαδή παρόμοια με την δική σου, αν κατάλαβα καλά: Χωρίς παιδιά και "ανήμπορους" γονείς...

    Ανώνυμε, τελείως "φιλικά":
    GET A LIFE!!!!!

    p.p.
    Spy said...
    @p.p.

    Xώσε! Xώσε!

    Y.Γ. Eπειδή σε ξέρω από τότε που σου έδωσα το πρώτο τσιγάρο (και σε κατέστρεψα) είναι πράγματι αξιοθαύμαστο πως αλλάζει τον τρόπο σκέψης σου ένα παιδί. ΠΩΣ και όχι ΠOΣO !!!
    Eλπίζω να τα καταφέρω και εγώ διότι αν κρίνουμε από το μυαλό που κουβαλάω τώρα... εεε... χμμμ...
    Σκατά... άστο...
    Ανώνυμος said...
    @ spy

    ε μα τον παλιοπ@π@ρ@ με το μήλο!!! γ@μησε όλο το post μ΄αυτά που έγραψε....

    @ ανώνυμος

    εσένα εννοώ με το "παλιοπ@π@ρ@ς"..

    @ naf

    εσύ κόρη μου, που χάθηκες????
    ούτε ένα σχολιάκι δεν βάζεις πιά???
    και ειδικά σε post που είναι αφιερωμένο στον ΠΑΤΕΡΑ...????? :(

    P.P.
    Ανώνυμος said...
    Το θέμα απόκτησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεν ειναι ευκολο να σας το περιγραψω, αλλα στην δική μου κόρη σταμάτησε ενα ΠΑΓΑΚΙ στον λαιμό της!!! ουτε μπορούσα να το πιάσω αλλά ούτε να το σπρώξω να το καταπιεί... τα δευτερόλεπτα που κυλούσαν ήταν αιώνες, ούτε με γροθιές στην πλάτη, κυριολεκτικά, δεν έφευγε, εγινε κατακατακόκκινη και η ψυχή μας πήγε διακοπές!!! Κατάφερα εν τέλη, για να μην σας κρατώ σε αγωνία, να βάλω τα δάκτυλα μου μέσα στον οισοφάγο και να το πιάσω. Που κολάει με την ευγνωμοσύνη θα μου πείτε??? Ευγνωμονώ τον ΘΕΟ που μου εδωσε δύναμη να ανταπεξέλθω στην στιγμη αυτή...ίσως μετά από πολλά χρόνια να εξιστορίσω την κατάσταση στην κόρη μου και να μου επιστρέψει την δική της ευγνωμοσύνη...

    @future father...ΥΓΕΙΑ να έχεικαι τα υπόλοιπα...ομορφια, τσαχπινια, κλπ κλπ δεν ειναι απαραίτητα. trust me

    Thamnos
    Ανώνυμος said...
    Αγαπητέ μου Thamno

    έκανες ΜΑΚΡΑΝ την καλύτερη προσέγγιση στο θέμα!!!
    Η κόρη σου, ούτως ή άλλως θα σε ευγνωμονεί γιά πολλά που έκανες γι'αυτήν!!!
    Να τις χαίρεσαι και τις δύο και με το καλό κ η βάφτιση της μικρούλας!!!

    Υ.Γ. Αν (χτύπα ξύλο!!!) σου ξανατύχει αυτό με το παγάκι δώσε της χλιαρό νερό (βρύσης) και θα λιώσει μέσα σε 2-3 δευτερόλεπτα τόσο ώστε να κατέβει...

    φιλιά

    p.p.
    Xristina Karagianni said...
    Spyrooooooooooo

    Megiaaaa to blogg einai polu kalo euge ^^
    Nai nai einai gegonos i xristina eimai apisteuto eee??? kai vrika to blogg kai egrapsa!! kai kapios fournos tha gkremisei auti ti stigmi se kapoia perioxi kai tha kseminei apo psomi mia geitonia!! (pali tin katastrofi efera!)

    keep it up ;)
    Ανώνυμος said...
    Στον "ανώνυμο" που απάντησε σε μένα τον ανώνυμο με το μήλο.Καλή η ευαισθησία σου αλλά ρωτάω απλά ρωτάω μήπως φορτώνεις πολύ το παιδί σου με τη μίζερη ζωή σου,που πιστεύω βέβαια ότι δεν θα ήταν και τόσο μίζερη γιατί η ομορφιά που περιγράφεις γεννιέται από άλλη ομορφιά. Σαν συμβουλή αν θες την ακούς: Μην πολυφορτώνεις το παιδί σου. Φιλικά.
    Spy said...
    @christine
    Βρε, βρε, βρε... Κοίτα ποιός ήρθε!
    Καλως τη Χριστίνααααααα...
    Μην ανησυχείς. Υπάρχουν πολλοί φούρνοι σε κάθε γειτονιά. Γράφε εσύ και ασε να ανησυχούν άλλοι για το ψωμί.
    Ελπίζω να σε ξαναδούμε.
    Φιλιά

    @ "ανώνυμος με το μήλο"
    Μας έχεις μπερδέψει λιγάκι. Στην αρχή με την ανημπόρια και τώρα με τη ζωή του άλλου ανωνυμου που τελικά είναι ή δεν είναι μίζερη κατά τη γνώμη σου; Ίσως και να περεξηγήθηκαν αυτά που έγραψες.

    Υ.Γ. Ο άλλος ανώνυμος δεν είναι και ΕΝΤΕΛΩΣ ανώνυμος. Υπογράφει σαν "p.p." Μερικοί μάλλον τον γνωρίζουν. Εσένα;

Post a Comment



My personal songs:


Land GigsQuantcast

 

Blogger Template | Created by: Spy